○● چت روم بروبکس بارانی ™●○

واران وارانَه ، واران تَرَم کَرد ،
سوزِه ی چو خُمار عَزیزَکَم ،
لَه دین دَرَم کَرد ... (sm50)

شَرطو لَه داخِت عَزیزَکَم ،
هرگِز نَخَنِم ،

بَرگی آزیَیتی لَه وَر نَکَنِم ... (sm50)

شیرین شیرینِ ،
شیرین شَمامَه

ساتی نِینِمِت عَزیزَکَم ،
عُمرِم تَمامَه ... (sm50)

مُژده ای دل که دِگَر بادِ صبا باز آمَد ،
هُدهُد خوش خَبر از طَرف صبا باز آمد ... (sm50)

بَرکِش ای مُرغِ سَحر نَغمه ی داوودی باز ،
که سُلیمان گُل از طَرفِ صبا باز آمد ...(sm50)

لاله بویِ مِی نوشین بِشَنید از دَمِ صٌبح ،
داغِ دِل بود و به اُمیدِ دَوا باز آمد ... (sm50)

عارِفی کو کِه کُنَد فَهم زبانِ سوسَن ،
تا بِپُرسَد که چَرا رَفت و چرا باز آمد ... (sm50)

بُتی دارم کِه گِردِ گُل زِ سُنبُل سایه بان دارد ،
بَهارِ عارِضَش خَطی به خونِ ارغَوان دارد

ژ چَشمَش جان نَشایَد بُرد که از هَر سو که می بینَم ،
کَمین از گوشه ای کَرده سَت و تیری در کَمان دارَد ... (sm50)

خدا را دادِ مَن بِستان از او ای شَحنه ی مَجلِس ،
که مِی با دیگران خورده سَت و با من سَر گِران دارد

چو اُفتاده سَت دَر این رَه که هَر سُلطانِ مَعنی را ،
در این دَرگاه می بینَم که سَر بر آستان دارَند ... (sm50)

چو عاشق می شُدم گُفتَم که بُردَم گوهَرِ مَقصود ،
نَدانِستَم که این دریا چه موجِ خون فِشان دارَد ... (sm50)

ما درسَ سَحر در رَه میخانه نَهادیم ،
مَحصولِ دُعا در رَه جانانه نَهادیم

در خِرمَن صد زاهِد عاقِل زَنَد آتَش ،
این داغُ که ما بَر دلِ دیوانه نَهادیم ... (sm50)

چون می رَوَد این کَشتی سَرگَشته که آخَر ،
جان دَر سَر آن گوهَرِ یِک دانه نَهادیم ،

دَر دل نَدهم رَه پَس از این مِهرِ بُتان را ،
مُهرِ لَبِ او بَر دَر این خانه نَهادیم ... (sm50)

وقتی دلِ سودایی می رَفت به بُستان ها ،
بی خویشتَنَم کَردی بویِ گُل و ریحان ها

گُه نَعره زَدی بُلبل ، گَه جامه دَریدی گُل ،
تا یادِ تو افتادم ، از یاد بِرَفت آن ها ... (sm50)

ای مِهرِ تو بَر دِل ها ، وِی ذِکرِ تو بَر لَب ها ،
وِی شورِ تو در سَرها ، وِی سِرِ تو در جان ها

تا خارِ غمِ عِشقَت آویخته در دامَن ،
کوتَه نَظَری باشَد ، رَفتن به گُلستان ها ... (sm50)

گَر دَر طَلَبت ما را رَنجی بِرِسَد شاید ،
چون عشقِ حَرَم باشد ، سَهل است بیابان ها ... (sm50)

بیایید که گُلزار دَمیده سَت ،
بیایید که دِلدار رَسیده سَت

بیایید و بیارید هَمه جان و جهان را ،
بِه خورشید سِپارید که خوش تیغ کشیده سَت ... (sm50)

بَر آن زِشت بِخَندید که او ناز نمایَد ،
بر آن یار بِگِریید که از یار بُریده سَت

همه شَهر بِشورید چو آواز دَر افتاد ،
که دیوانه دِگَر بار زِ زَنجیر رَهیده سَت ... (sm50)

گِریه کُن که گَر سیلِ خون گِری ثَمَر ندارد ،
ناله ای که نایَد زِ نایِ دل اثَر ندارد

هر کسی که نیست اهلِ دل زِ دل خَبَر نَدارد ... (sm50)

دل زِ دَستِ غَم مَفَر ندارد ،
دیده غیرِ اشکِ تَر ندارد

زندگی دِگَر ثَمَر ندارد ... (sm50)

گَر زَنیم و چاک ، جِیبِ جان چه باک ،
مَردُ جُز هَلاک هیچُ چارِه یِ دِگَر نَدارَد ،

زندگی دِگَر ثَمَر ندارد ... [فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]

با این غروب از غمِ سبزِ چَمَن بِگو ،
اندوهِ سبزه های پَریشان به من بگو

اندیشه هایِ سوخته یِ ارغَوان بِبین ،
رمزِ خیالِ سوختِگان بی سُخن بِگو ... (sm50)

شوقِ جوانه رَفت زِ یادِ دِرَختِ پیر ،
ای بادِ نوبَهار زِ عَهدِ کُهَن بگو ...(sm50)

از ساقیانِ بَزمِ طَرَبخانه ی صَبوح ،
با خامُشانِ غَم زده یِ انجُمن بِگو

زان مُژده گو که صَد گل سوری به سینه داشت ،
وینِ موجِ خون که می زَنَدَش در دهن بِگو ...

سروِ شِکَسته نَقشِ دلِ ما بَر آب زَد ،
این ماجَرا به آینه یِ دل شِکَن بگو

آن آبِ رَفته باز نَیایَد بِه جویِ خٌشک ،
با چَشمِ تَر زِ تِشنِگی یاسَمَن بِگو ... (sm50)

آن سُرخ و سَبزِ سایه ، بَنفش و کَبود شُد ،
سَروِ سیاهِ من زِ روحِ چَمن بِگو ... (sm50)

هِنگامِ سِپیده دَم خروسِ سَحَری ،
دانی که چِرا هَمی کُنَد نوحه گَری

یَعنی که نِمودَند دَر آیینه ی صٌبح ،
کَز عٌمر شَبی گُذَشت و تو بی خَبَری ... (sm50)

ای عاشقان ، ای عاشقان پیمانه ها پُر خون کُنید ،
وَز خونِ دِل چون لاله ها رُخساره ها گُلگُون کُنید

دیوانه چون تُغیان کُنَد زَنجیر و زِندان بِشکَنَد ... (sm50)

از زُلفِ لیلی حَلقه ای بَر گَردنِ مَجنون کُنید

نوری بَرای دوستان ، دودی به چَشمِ دُشمَنان ،
مَن دِل بَر آتَش می نَهَم ، این هیمه را افزون کُنید ... (sm50)

آمَد یِکی آتَش سَوار ، بیرون جَهید از این حِصار ،
تا بَردَمد خورشیدُ نو ، شَب را زِ خود بیرون کنید

دیوانه چون تُغیان کُنَد ، زَنجیر و زِندان بِشکَنَد ... (sm50)

این بار من یکبارِگی دَر عاشقی پیچیده ام ،
این بار من یکبارِگی از عافیَت بُبریده ام

دل را زِ خود بَرکَنده ام با چیزِ دیگر زِنده ام ،
عَقل و دل و اندیشه را از بیخ و بُن سوزیده ام ... (sm50)

دَر دیده ی مَن اَندَرآ وَز چَشمِ من بِنگَر مَرا ،
زیرا بُرون از دیده ها مَنزِلگَهی بُگزیده ام ... (sm50)

آبِ حیاتِ عشق را در رگِ ما رَوانه کُن ،
آینه ی صَبوح را تَرجٌمه ی شبانه کُن

ای پِدَر نِشاطِ نو دَر رَگِ جانِ ما بُرو ،
جامِ فَلَک نَمای شو وَز دو جَهان کَرانه کُن ... (sm50)

اِی خِرَدَم شَکارِ تو تیر زَدَن شُعارِ تو ،
شَستِ دَلَم به دَست کُن جانِ مَرا نِشانه کُن ... (sm50)

باز دیوانه شُدَم من ای طَبیب ،
باز سودایی شُدَم من ای حَبیب

آنچُنان دیوانِگی بٌگسَست بَند ،
که همه دیوانِگان پَندَم دَهَند ... (sm50)

غیرِ آن زَنجیرِ زٌلفِ دِلبَرَم ،
گَر دو صَد زَنجیر آری بُگسَلَم ... (sm50)

به تیرَم گَر زَنی دَستَت نَگیرم ،
وَگَر تیرم زَنی مِنَت پَذیرَم

کَمان ابرویِ ما را گو مَزَن تیر ،
که پیشِ چَشمِ بیمارَت بِمیرم ... (sm50)

چَشمی که نَظَر نِگَه ندارَد ،
بَس فِتنه که بَر سَر دِل آرَد

آهوی کَمَند زُلفِ خوبان ،
خود را بِه هِلاک می سِپارَد ... (sm50)

به دو زُلفِ یار دادم ،
دلِ بی قرارِ خود را

چه کُنَم سیاه کَردم ،
هَمه روزگارِ خود را ... (sm50)

شَبی اَر به دَستم اُفتد ،
سَرِ زُلفِ یار با او

همه مو به مو شِمارَم ،
غَم بی شُمارِ خود را ... (sm50)

گَهی پَرده سوزی ، گَهی پرده داری ،
تو سرِ خَزانی ، تو جانِ بَهاری

خَزان و بَهار از تو شُد تَلخ و شیرین ،
توی قَهر و لُطفَش بی یاران چه داری ... (sm50)