از کجا شروع کنم یه خرده حرف بزنم؟!
من نمی دونم این خط فکری ی مسموم رو چرا به منصور و خواننده های دیگه ی ما تزریق می کنن!
شهیار قنبری یه بار تو قدغن ها گفت
ما فکر می کردیم منصور راه ترانه ی نوین رو پیش می گیره اما...!
به نظر من اما از راه به در شد!
همون طور که برای مثال میگم نه مقایسه شادمهر عقیلی از راه به در شد!
اسمشم می ذارن تغییر استایل!
و کسی که نقد بکنه می شه عقب مونده! یا اینکه تو سلیقه ت یه چیز دیگه س!
به موزیک ویدئو توجه که بکنی همون داستان نخ نما شده! نقب به گذشته
من نمی فهمم منصور که سن زیادی نداره چرا بازیچه ی این نوع ترانه ها شده!
چون معمولن تو سال های گذشته خواننده های بزرگ ما با ترانه های شل و آبکی به استقبال این گذشته رفتن!
این راه منصور نیست، کاملن مشخصه
اینجور موقع ها فقط یه نکته به ذهنت میاد که
من دیگه به اندازه ی کافی کار کردم دیگه بسه!
من هنوزم بزرگ ترین مشکل رو این می دونم که خواننده هایی که سرشون به تنشون خیلی می ارزه راه رو گم کردن
و به قول شهیار قنبری با آدم کوچولو ها کار می کنن!
آدم کوچولو هایی که ترانه هاشون نخ نماس، هیچ شناس نامه ای نداره و به راحتی قابل تشخیصه!
هیچ وقت یادم نمیره اولین باری که با صدای منصور آشنا شدم سرمست این صدا شدم و به خودم گفتم
وای خدا یه صدای درجه یک و پر قدرت
اما رؤیا های ما زیاد دووم نمیارن دیگه چون راهزنای نابلد همه چی رو به باد میدن
بعد اگه یه کسی مثل من بیاد و بگه
ببر منو با خود به فصل آفتابی
آشتی بده من رو با عشق و بی تابی
ببر منو با خود ای بهترین آخر!
موندن من مرگه ای آخرین یاور
جای اینکه گفته بشه گوش با ملودی درست از جنس صدایی درست غنی شده!
اینو می شنویم
عقب مونده!
این صدا قدرت بی نظیری داره و صدای نوجوونی های منه و خیلی دوستش دارم
اما بگذریم...
اینم بگم که چرا صدای قشنگ که خودش قشنگ هست افکتیو می شه!
اینم باید از همون نابلد ها یا شاید خود منصور جان پرسید!
مثل همیشه اگه هوس این صدا بزنه به سرم میرم به همون گذشته
اون کارا رو هزار بار دیگه هم می شه گوش کرد!
منم همه را می بخشم!
چون کاری از دستم ساخته نیست!
