[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
شاید تانزی (رئیس پارما) می خواست یک برچسب قیمت روی من بزند و در پارمالات به فروش برساند. البته اگر این کار را انجام می داد به سود خوبی می رسید!
کریسمس نزدیک بود. بعد از یک تساوی در برابر آتالانتا، اولتیماتوم دریافت کردم. پیام کاملا روشن بود: بازنده نشو!
البته گمان می کنم تنها نباختن کافی نبود. تا پایان نیم فصل ما دو بازی خارج از خانه دیگر داشتیم: یکی در ویچنزا و دیگری در سن سیرو برابر آث میلان ساکی. بازی اول به خیر گذشت. بناریوو با یک شوت زیبا از بیرون باکس پنالتی مرا نجات داد. آن بازی 1-1 تمام شد. هر چند ممکن بود اتفاقات بدتری هم بیفتد. گل هم بهترین گل روز یکشنبه بود هم بهترین گل هفته سری آ.
اما تانزی می گفت باید بهتر کار کنیم. آن روزها او زیاد ما را دوست نداشت ولی نمی توانست قرار شامی که قبلا مشخص شده بود را کنسل کند. چند روز قبل از اینکه به میلان سفر کنیم، قرار شد شام کریسمس را در منزل رئیس صرف کنیم.
همه هدیه دادند و هدیه گرفتند. بازیکنان تیم هم یک سری کامل کیف های شیک برای من تهیه کرده بودند. ما مهمان کسی بودیم که هیچ علاقه ای به دیدن ما نداشت.
رئیس گفت:" عصر به خیر! می دانی که تیم شرایط بدی دارد؟ کارلتو، باید بدانی که اگر برابر میلان پیروز نشویم، اخراجت می کنم!"
دیگر اشتها نداشتم. فکر کنم این حس را در عمرم فقط یک بار تجربه کردم. شکست دادن روسونری در استادیوم خانگی اش؛ ماموریت غیر ممکن یا چیزی شبیه به آن! خبر به سرعت پخش شد و حتی نزدیک ترین مشاوران رئیس، سعی کردند نظرش را تغییر دهند. آن ها می گفتند:"آقای رئیس، باید در سن سیرو بازی کنیم. یک تساوی آبرومندانه کافی نیست؟"
اما او راضی نمی شد:" باید برنده شویم و برنده هم می شویم." او معتقد بود با این کار به من کمک می کند. می حس خوبی نداشتم. اصلا خوش بین نبودم. تصمیم گرفتم کاری انجام دهم.عصر روز قبل از بازی، همه بازیکنان را به اتاقم در هتل دوریا دعوت کردم و جشن خداحافظی گرفتیم. با همه خداحافظی کردم و گفتم:" دوران خوبی کنار شما داشتم. کوتاه
بود ولی تاثیر گذار."
ما 1-0 برنده شدیم٬در سن سیرو و در برابر آ ث میلان.نزدیک تعطیلات عید. به نظرم آن برد هدیه ای بود از طرف ساکی! شاید او با خود گفته اخراج آنچلوتی، برای من هم یک شکست است.
بعد از تعطیلات ما یوونتوس را هم 1-0 شکست دادیم.
در ان فصل 11 بار 1-0 برنده شدیم.
همه این بردها به لطف مهارت دورازه بانی ناشناخته بود؛ بوفون. و البته دو مدافع وسط که زیاد خاص نبودند؛ تورام و کاناوارو. و البته یک مهاجم نه چندان برجسته؛ کرسپو.
