زمانی که پاریس میزبان فشن ویک اروپا در اوایل پاییز بود ... روزانه صدها نفر بر اثر حملات تروریستی گروهک های مختلف در سوریه جام مرگ رو مینوشیدند ... زمانی که فرانسه میزبان جشنواره پر زرق و برق کان بود، و سلبریتی ها را برای مراسم فرش قرمز آماده میکردند هزاران جوان در سوریه و عراق و فلسطین و کشورهای دیگه خاورمیانه زیر بمب باران های نظامی و غیر نظامی در آغوش مادرهایشان چشم از جهان فرو میبستند ... زمانی که 5000 هزار نفر از مسلمانان جهان بر اثر بی کفایتی یک کشور در میزبانی کعبه در فاجعه ای تاریخی به بدترین وجه ممکن زندگی خود را از دست دادند فرانسه اولین خبرش رونمایی از سینمایی جیمزباند در نوامبر 2015 بود ...
مرگ چیزی نیست که کسی لیاقتش را داشته باشد ... فرانسه، انگلستان، آمریکا، فلسطین یا ایران ... مرگ هر انسان مساوی یک انسان دیگر است ... کسی خونش رنگین تر نیست، کسی درجه و اعتبارش در تابوت با دیگری تفاوت ندارد ... مرگ پسر بچه مسلمان در زیر گرمای سوزان سوریه با مرگ پیرمرد مغرور فرانسوی زیر باران پاریس تفاوتی ندارد ... اما انگار این روزها تفاوت کرده ... توئیت چهره های برجسته، اینستاگرام هایی که مشکی رنگ شدند، سکوتی که در ابتدای مسابقات اروپایی و آمریکایی اجباری شده و این یعنی انسان خودش با دستان خودش تبعیض را میان زندگی اقشار مختلف دامن زده و دم از آزادی و برابری میزند ...