منم کاملا باهاتون هم عقیده ام ..شادمهر در داخل ایران استثنایی بود اما آهنگسازی هاش تقریبا مثل صادق نوجوکی و فرید زولاند و غیره بود و سبک خاصی نداشت اما آثارش پر از احساس بود و انگار از خدا بهش الهام شده بودن .. اما وقتی رفت اونور صاحب سبک شد و دیگه شبیه هیچ آهنگساز دیگه ای آهنگسازی نکرد و ایرانیا رو با موسیقی و سبک یونانی آشنا کرد ، تحریرهای خاص خودشو به وجود آورد و کلا واسه خودش کسی شد که همه خواننده ها راه اونو برن و کم لطفیه که بگیم آهنگ تقدیر یا سبب یا ماندگار یا محال یا اشک من یا ژینا .... خوب نبودن و کسی نشنیده باشه چون اونا هم واقعا فوق العاده ان ... البته چند تا آهنگ رو فقط مثال زدم و سلیقه ها متفاوته