دوست عزیزم خوب بحث سلیقه جداست ولی فقط اینم در نظر بگیر شاهکار درخت رو ابی حدودا پونزده سال پیش خونده و حنجره ش انقد آسیب ندیده بود ما باید با این زاویه به اوج صدا گوش کنیم که اینو داره یه پیرمرد 70 ساله میخونه و برای این سن هنوزم عالیه فکر نکنم هیچ خواننده ای 70 سالگی بتونه این اوج رو بخونه راجب شعرا بازم سلیقه س اتفاقا من عاشق اینم متن ترانه شنونده رو به فکر فرو ببره نه اینکه انگار داریم یه انشا رو میشنویم و بدون هیچ معطلی معنی سطحی اونو درک میکنیم برای مثال ترانه های ایرج جنتی عطایی تو کارنامه ی ابی مثل نگین همچنان دارن میدرخشن و هیچوقت تکرار شدنی نیستن در آخر اضافه کنم ابی بعد از ألبوم شب نیلوفری خواه ناخواه از دوران طلایی خودش کمی فاصله گرفت و برای کسایی که به اصطلاح ابی باز هستن هیچوقت همین خوبه نوازش کارهای افکاری کارهای دباغ کارهای شوبرت به کارهایی مثل خاکستری پوست شیر ستاره های سربی خلیج درخت شب زده و امثالهم که کلی استاد مثل قمیشی بابک بیات زلاند جنتی عطایی سرفراز و ....پشت این آثار هستن نخواهند رسید