شادمهر را شادی صدا می زدیم
بدون شک اگر بخواهیم از روز آغاز موسیقی پاپ مجاز داخلی تا به امروز یک نفر را به عنوان تک ستاره موسیقی ایران انتخاب کنیم، آن فرد نمی تواند کسی جز شادمهر عقیلی باشد. اسطوره موسیقی پاپ بعد از انقلاب که تا به امروز فراز و فرودهای زیادی را تجربه کرده و مشکلات زیادی را پشت سر گذاشته، همیشه حرف پشت سرش بوده و هیچ وقت هم تصمیم نداشته خودش وارد این حاشیه ها شود و جوابیه ای برایشان بفرستد.
در خلال گفت و گویی که چند سال پیش با خشایار اعتمادی داشتم حرف هایی متفاوت درباره شادمهر شنیدم. حرف هایی که فارغ از دوستی ها و دشمنی های کاذب با شادمهر عقیلی بود . حرف هایی که به نظر راست بود و صاحب سخنش هم دلیلی برای دروغ گفتن نداشت.
ماجرای دوستی شادمهر و خشایار به سال ها قبل برمی گردد. وقتی هنوز شادمهر مشهور نبوده، وقتی که خشایار و بابک بیات تازه مشغول کار کردن با هم شده بودند. خشایار، شادمهر را در یک جمع موزیسین می بیند و با او آشنا می شود، و چند روز بعد شادمهر به خانه پدری او می آید و از او می خواهد که در زمینه موسیقی با هم کار کنند.
رازهایی که درباره خواننده های ایرانی نمی دانید
خشایار اعتمادی هم این پیشنهاد را قبول می کند و شروع به کار می کنند. فعالیتی که در ابتدا بابک بیات از آن راضی نبوده و اما استعداد و کاربلدی شادمهر، خشایار را وادار به ادامه دادن این فعالیت می کند.
اعتمادی در مصاحبه اش خاطره های زیادی از شادمهر نقل کرد اما جالب ترین آن ها این بوده که در آن زمان شادمهر آنقدر به خانه خشایار اعتمادی می آمده که دیگر مثل یکی از اعضای همان خانواده با او برخورد می کردند. شادمهر را شادی صدا می کردند و شادمهر هم مادر خانواده را خاله خطاب می کرده.
یکی دیگر از خاطرات جذاب اعتمادی ضبط آلبومی در خانه پدری اش بود. آلبومی با صدای شادمهر که بعدها لو رفت و به اسم «آلبوم فریبا» در بازار موسیقی ایران درست به دست می گشت. آلبومی که کیفیت خوبی نداشت اما در آن زمان خیلی گل کرد و هر کسی که آن را گوش کرده بود به دیگر طرفداران شادمهر فخرفروشی می کرد.
این آلبوم در نیم طبقه بالایی خانه پدری خشایار اعتمادی ضبط شده بوده و بیشتر جنبه تمرینی داشته است. در استودیویی که با هزینه خیلی کم و به دست شادمهر و خشایار ساخته شده بود و مکان خوبی برای تمرین هر دو آن ها بوده است. بعدها نتیجه این تمرین های هر روزه آن می شود که اعتمادی نوازندگی ویولن یکی از آهنگ های «آلبوم دلشوره» را به شادمهر می سپارد. همین امر هم کمی باعث دل چرکینی بابک بیات می شود اما هر موزیسینی اعتقاد دارد که شادمهر اگر خواننده و موزیسین خوبی نباشد حتما نوازنده ویولن خوبی است و این خوب بودن را در آلبوم مجوزدار و بی کلام «بهار من» هم ثابت کرده است.