غم نومه
تو از غَمنومه سرریزی، من از خونِ قناری ها
به مسلخ میکشن پاتو به جرم سر به داری ها
به جرم سر به داری ها
به آواز ِ قناري هاي ِ مسلخ ديده مومن باش
زمين از غير ِ ممكن ها، پُر ِ، اما تو ممكن باش
اما تو ممكن باش
من و تو آبروي مونده ي باغي مو بار آور
من و تو باغ ِ آفت ديده ايم اما بهار آور
چنان از نا اميدي هاي ِ هم اميد مي سازيم
كه از يك شمع ِ باور مرده صد خورشيد مي سازيم
اگرچه خسته اي از حمل ِ اين بغض هاي طولاني
حريم ِ امن ِ موندن باش اي يار ِ دبستاني
اگرچه بغض ِ ابراي سِمِج سخت و نفس گيره
بيا اشكاتو نذر ِ شونه ي من كن، نگو ديره
نگو ديره
من و تو آبروي مونده ي باغيمو بار آور
من و تو باغ ِ آفت ديده ايم اما بهار آور
چنان از نا اميدي هاي ِ هم ديو مي سازيم
كه از يك شمع ِ باور مرده صد خورشيد مي سازيم
