مقوا...
(sm2)
از نظر موسیقیایی بخوایم نگاه کنیم تقریباً همین مقواست ... چرا ؟ خوب از همون وکال لا لا لالالا لا که کاملاً خز سوسولیه مربوط به عهد پارینه سنگی .. ورود به آهنگ با توجه به ملودی خوبه ولی هر چی جلو میره ریتم شعر میلنگه : هر کدوم از ما کنار یکی دیگه خوشبخته ... بعد نیم پرده میاد بالاریتم افتضاح تر میشه : یه روزی میاد سالی یه بارم یاد هم نیایم .. از تو فکر ما خاطرات ما میتونه رد شه که اوج بی سلیقگی شاعره .. بعد بخش اول به نوعی رها میشه تو ذوق میزنه
بعد میرسه به اوج که افتضاح میشه خارج میخونه : فکر نکردن به خاطراتمونو بلد میشیم ... انگار نه انگار به من میگفتی بی تو نابودم ... بعدشم که تکراره و دیگر هیچ ...
تنها چیزی که داره ملودیه که لالایی محسوب میشه ، تنظیم که کاملاً معمولی
یکم زیاد شد (sm120)