تقویم هنرمندان ایرانی

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


لیلا فروهر متولد ۴ اسفندماه.
.
.
.

.
.
.
به مناسبتِ ۶۰ سالگی لیلا فروهر در چهارم اسفندماه.


"لیلا فروهر" متولد ۴ اسفند ۱۳۳۷ در اصفهان است. وی در خانواده‌ای هنرمند از مادری هنرپیشه به نام "فرنگیس فرحزادی" و پدری بازیگر به نام "جهانگیر

فروهر" به دنیا آمد.

"لیلا" از سه سالگی پا به صحنهٔ تئاتر گذاشت و به نقش آفرینی در تئاترهای مختلف در تئاتر سپاهان اصفهان در کنار پدر و مادر خود و هنرمند بزرگ تئاتر

"ارحام صدر" پرداخت.


لیلا در سال ۱۳۴۴ با فیلم‌های «مراد و لاله» و «خروس جنگی» وارد سینمای ایران شد و با سن و سال کمی که داشت از پرکارترین بازیگران ایران به‌شمار

می‌رفت تا جایی که به او لقب «کودک خردسال سینمای ایران» را دادند.

در ۵ سالگی اولین فیلم خود را به نام «مراد و لاله» و سپس در «خروس جنگی» بازی کرد.

درخشان‌ترین فیلمی که "لیلا" در آن به ایفای نقش پرداخت، فیلم «سلطان قلب ها» در سال ۱۳۴۷ به کارگردانی "محمدعلی فردین" بود.

"لیلا" در کودکی در بیش از ۴۰ فیلم سینمایی نقش آفرینی کرد که معروف‌ترین آن‌ها «سلطان قلب ها» با حضور "محمدعلی فردین"، "آذر شیوا" بود.

موفقیت و هنر "لیلا" در فیلم سینمایی «سلطان قلب ها» تا حدی برای "محمدعلی فردین" دلنشین بود، که تولد "لیلا فروهر" را در سندیکای هنرمندان برپا

کرد.

لیلا همچنین در نوجوانی در فیلم‌های زیادی به بازی پرداخت؛ که می‌توان به فیلم‌هایی چون (رابطهٔ جوانی، همکلاس، میهمان و شب آفتابی) اشاره کرد.


لیلا از ۱۴ سالگی خوانندگی را به‌طور حرفه‌ای آموخت و خواند و خالق آثاری از جمله شمیم، دلم تنگه، دو پرنده، کلاغ‌های خبر چین، نیاز، چشمه نور،

جولین و… شد ضمنا لیلا فروهر تنها خواننده ای است که توانایی اجرای پاپ و سنتی را به بهترین شکل ممکن را دارد.

در آخرین روزهای سال ۱۳۵۷ نمایشنامه «عفریته ماچین» به نمایش درآمد که تلفیقی بود از آثار نمایشی سنتی ایرانی که یادگاری مهمی است از هنر

نمایشی بومی ایران، به کارگردانی "رضا میرلوحی" با بازی درخشان و آواز خوانی بی نظیر "لیلا فروهر"، در کنار پدر و مادرش، "جهانگیر فروهر" و "فرنگیس

فرحزادی" و همچنین "مرتضی عقیلی"، "محمد مطیع"، "عنایت بخشی"، "بهروز به نژاد"، "بهرام وطن‌پرست"، "محمد ورشوچی".

او پس از انقلاب ایران به دادگاه‌های انقلاب اسلامی احضار شد. لیلا به دلیل ممنوعیت خوانندگی زنان و پاره‌ای دیگر از مشکلات در سال ۱۳۶۵ به

کردستان، ترکیه رفت و سپس به استانبول رفت، بعد از آنجا رهسپار آلمان شد و پس از چهار روز به فرانسه رفت و در فرانسه، مادر، خواهر و برادر خود را

پس از یکسال دوری ملاقات کرد. لیلا در سال ۱۹۸۸ میلادی به آمریکا مهاجرت کرد و ساکن شهر لس آنجلس شد و در آنجا نیز به خواندن در کنسرت‌ها و

تولید آلبوم جدید پرداخت. او همچنین در بسیاری از نمایشنامه‌ها ی تلوزیونی بازی کرد که معروفترین آن‌ها شهر فرنگ در کنار پرویز کاردان، شهرام شب‌پره

و فریبا فروهر بود و همچنین نمایشنامه‌های مطب و کلانتری با هنرنمایی لیلا و بازی شهره آغداشلو و هوشنگ توزیع.

از سال ۱۹۹۹ با هنرمند ایرانی پرویز صیاد و فریبا فروهر نمایشنامه یک صمد و دو لیلا به روی صحنه رفت، نمایشی برگرفته از زندگی شخصی لیلا فروهر و

داستان بازجویی‌ها و مهاجرت وی که این نمایش آمار بیشترین شب اجرای یک تئاتر ایرانی در خارج از کشور را به خود اختصاص داد.

لیلا فروهر در ۲۹ مرداد ۱۳۸۳ با فردی به نام اسماعیل نبی (اسی) ازدواج کرد و به شهرستان اورنج، کالیفرنیا نقل مکان کرد.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


در این کشاکش جشن و شادی و های و هوی سینمای ایران

روزهای تولد و وفات مردی است

که با وجود عمر کوتاهش

درس های بزرگی به بازیگران سینمای ایران داد

و بازی های بزرگی برای کارگردانان سینمای ایران کرد

و نام بزرگی از خود به جای گذاشت

یادت به خیر "پرویز فنی زاده" ی بزرگ ...

(متن و تصویر از بزرگمهر حسین پور)
.
.
.

.
.
.
یادی از پرویز فنی زاده در سی و نهمین سالروزِ درگذشتِ او در ۵ اسفندماهِ ۱۳۵۸


"فنی‌زاده" در تهران متولد شد. پیش از آن که فعالیت هنری را آغاز کند حروف‌چین و مصحح روزنامه اطلاعات بود.

وی در سال ۱۳۳۷ در کلاس‌های هنرهای دراماتیک شرکت نمود. او در سال ۱۳۳۷ «گروه تئاتر گل سرخ» را با همکاری چند تن از دوستانش

تشکیل داد و بعدها به «گروه پاسارگاد» پیوست و فعالیت هنری‌اش را در تئاتر دنبال کرد.

او در سال ۱۳۵۲ به خاطر بازی در فیلم رگبار جایزه بهترین نقش اول مرد را از جشنواره سینمایی سپاس گرفت.

وی در مدت ۲۰ سال کار هنری در بیش از ۱۹ فیلم سینمایی، از جمله تنگسیر، و ۷۰ نمایش، از جمله پهلوان اکبر می‌میرد، نقش بازی کرد.

وی پس از بازی در دو سریال تلویزیونی سلطان صاحبقران و دایی‌جان ناپلئون، به محبوبیت زیادی دست یافت.

"پرویز فنی‌زاده" در ۵ اسفند ۱۳۵۸ بر اثر بیماری کزاز در ۴۲ سالگی در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


تو همه بار و بری، تازه بهارا تو بمان...


ششم اسفندماه، زاد روز "سایه" گرامی باد.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


به یاد غلامحسین بنان آوازخوانی با حنجره ای طلایی.

او ۳۳ سال پیش در هشتم اسفند ماه ۱۳۶۴ در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت

و بر خلاف وصیتش که مایل بود در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شود،

در امام زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


بانو مرضیه بر سر مزار استاد بنان در چهلمین روز درگذشت استاد در امامزاده طاهر کرج.


عکاس: کامران جبرئیلی

.
.
.

مرضیه و خاطره یک عکس

"کامران جبرئیلی"
عکاس


چهلمین روز درگذشت غلامحسین بنان است و جمعیت زیادی برای بزرگداشت او در امامزاده طاهر کرج جمع شده اند. سال ۱۳۶۴ است.


هنرمندان و هنردوستان همه آمده اند- چهره های آشنای خوانندگان و هنرپیشگان زیادی که چندسالی است جای خود را روی صفحه تلویزیون و پرده

سینما به قهرمانان انقلابی و بازیگران جمهوری اسلامی در سال های بعد از انقلاب ۱۳۵۷ داده اند در لابه لای مردم دیده می شود؛ محمدرضا شجریان،

هوشنگ ابتهاج، قوامی، سلی و ... چهره های آشنایی اند که در میان نگاتیو عکس های آن روز پیدا کرده ام.


از انبوه مردمی که در سالن امامزاده اجتماع کرده اند و به سخنرانی یکی از متولیان مراسم درباره بنان گوش می دهند جدا می شوم و به عادت کنجکاوی

عکاسانه، به گوشه و کنار گورستان سرک می کشم.


خانم مرضیه را در کنج آرامی از گورستان به طور اتفاقی پیدا می کنم که در حلقه یاران نشسته است.


این دومین بار است که او را از نزدیک می بینم. بار اول در اردوی تابستانی دانشجویان دانشگاه تهران بود به سال ۱۳۵۵ در بابلسر، که مرضیه برای

دانشجویان دختر و پسر می خواند و آنها با بوی جوی مولیان با او هم آواز می شدند.


حالا مرضیه آن سالهای شور و عاشقی، آرام، در جامه ای از سر تا به پا سیاه، در میان جمعی از آقایان همسن و سال خودش که همگی به دور او ایستاده

اند، روی صندلی و در فضای سرد گورستان امامزاده طاهر نشسته است.


به آرامی نزدیک می روم و سلام می کنم. ظاهرا خلوت آن جمع دوستان قدیمی را بر هم زده ام و احساس خوبی ندارم.


در این جور مواقع، اگر مزاحمت عکاسانه را همردیف محرمیت دکترانه بدانی، تا حدود زیادی قضیه حل است!


مرضیه سیگاری دود می کند و بعد از هر پکی که می زند، آن را به دست یکی از آقایان که در کنارش ایستاده می دهد که او برایش نگه دارد تا پکی دیگر.


مستجاب الدعوه، مجری قدیمی و قبل از انقلاب قرعه کشی بلیت های بخت آزمایی نیز یکی از همین افراد ایستاده در جمع است.


پس از مدت کوتاهی حضور من فراموش می شود و جمع دوستان قدیمی به گفت و گوی خود ادامه می دهند.


در فاصله سکوتی که برقرار می شود، خانم مرضیه نگاه کنجکاوانه ای به من جوان عکاس می اندازد که با سلام و احوالپرسی دوباره از او خواهش می کنم

که اگر موافق باشد عکسی از او به یادگار در کنار مقبره بنان بگیرم.


نگاهی دوباره به من می اندازد و چیزی نمی گوید و دوباره با دیگران مشغول صحبت می شود.


روی سکوی سیمانی نشسته ام و آرام آن جمع را نگاه می کنم. گاهی نصف کار عکاسی، صبر است؛ انگار باید همچون جزیی از فضا شوی و فقط انتظار

بکشی.


شاید نیم ساعتی می گذرد. ظاهرا صحبت های جمع به پایان رسیده. خانم مرضیه نگاهی به من می کند و می گوید: "بلند شو برویم عکس بگیریم."


پهنه گورستان را تا کنار قبر بنان، او از جلو و من به دنبالش، طی می کنیم. بعضی از مردم که او را شناخته اند با هیجان و ناباوری جلو می آیند، سلامی

می کنند و برخی از او امضا می گیرند.


مرضیه کنار قبر بنان می ایستد و من در مقابل او در آن سوی دیگر.


کلیک!


از این صحنه فقط یک عکس گرفته ام.


مرضیه زیر لب چیزی می گوید، نمی دانم طلب آمرزش می کند یا برای آخرین بار، یاد از یار مهربان.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


دهم‌ اسفند ماه؛ زادروزِ مهدی اخوان ثالث (م.امید) شاعر پرآوازه و موسیقی‌پژوه ایرانی.
.
.
.

.
.
.
دهم اسفند ماه زادروز مهدی اخوان ثالث

نام وتخلص وی در اشعارش م. امید بود. اشعار او زمینهٔ اجتماعی دارند و گاه حوادث زندگی مردم را به تصویر کشیده‌است؛ همچنین دارای لحن حماسی

آمیخته با صلابت و سنگینی شعر خراسانی و نیز در بردارندهٔ ترکیبات نو و تازه است. اخوان ثالث در شعر کلاسیک فارسی توانا بود و در ادامه به شعر نو

گرایید. از وی اشعاری در هر دو سبک به جای مانده‌است. همچنین او آشنا به نوازندگی تار و مقام‌های موسیقایی بود.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


به یادِ عماد رام


در ۱۱ اُمین روزِ اسفند

که میلادَش است.


یادَش گرامی باد.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


دوازدهم اسفندماه؛ زادروز بیژن ترقی شاعر و ترانه‌سرای فقید گرامی باد .
.
.
.

.
.
.
دوازدهم اسفندماه؛ زادروز بیژن ترقی شاعر و ترانه‌سرای فقید است.

این ترانه‌سرای پیشکسوت که در تابستان سال ۱۳۸۷ سکتهٔ قلبی کرد و بیماری‌اش تشدید شد، زمانی گفته بود: با این‌که مردم هنوز ترانه‌های مرا زمزمه

می‌کنند، از یادها رفته‌ام. از وقتی مریض شدم، کسی احوالی از من نمی‌پرسد!

وی در ساعت ۲ بامداد شنبه، پنجم اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۸ در سن ۸۰ سالگی در منزلش درگذشت.

"آتش کاروان" با صدای دلکش یکی از پرآوازه‌ترین ترانه‌های اوست. "بیژن ترقی" ترانه‌های به یاد ماندنی "بهار دلنشین"، "آتش کاروان" و "برگ خزان" و نیز

"سرود وطنم" (ایران جوان) را سروده‌است.

مجموعه سروده‌های او در کتابی با عنوان «آتش کاروان» گرد آمده‌است.

وی در کتاب «از پشت دیوارهای خاطره» پنجاه سال خاطرات خود را در زمینه شعر و موسیقی جمع‌آوری کرده و از جمله به نقل خاطرات خود با شعرا و

آهنگسازانی چون نیما یوشیج، شهریار، پرویز یاحقی، ابوالحسن صبا، رهی معیری و علی تجویدی پرداخته‌است.

قرار است که ادامه خاطرات او در کتابی تحت عنوان «پنجره‌ای به باغ گل» به بازار کتاب عرضه شود.ترقی در این کتاب به چگونگی سروده شدن تعدادی از

ترانه‌های خود اشاره کرده‌است.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


متاًسفانه خبردار شدیم که هنرمند و خواننده ی بزرگ ارکستر گل ها،

خانم "یاسمین" بعد از تحمل یک دوره بیماری، در روز پانزدهم اسفند ماه

در سن هشتاد و چهار سالگی درگذشته است.


روحش شاد و یادَش گرامی باد.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


میلادِ تو، چشم روشنی دارد!


۲۰ اسفند؛ زادروزِ قیصرِ سینمایِ ایران، بهروز وثوقی گرامی.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


۲۴ اسفندماه، زادروزِ اسفندیار منفردزاده موسیقیدان و آهنگساز نامی گرامی باد.
.
.
.

.
.
.
به بهانه ی ۷۹ سالگی اسفندیار منفردزاده در بیست و چهارم اسفندماه.


او از سال ۱۳۳۵ فعالیت خود را به عنوان آهنگساز در «رادیو ایران» آغاز کرد، و تا هشت سال بعد ادامه داد. قبل از آن برای مدت کوتاهی در

رادیو «نیرو هوایی» و تئاترهای لاله زار عود می‌زد. او هم‌زمان با تنظیم اپرای تخت جمشید (۱۳۴۶) و فتح بابل (۱۳۴۷) آهنگ فیلم‌های هنگامه

(۱۳۴۷) و جهنم سفید (۱۳۴۷) هر دو به کارگردانی ساموئل خاچیکیان، را ساخت. آهنگ دو ترانه برای صدای کورس سرهنگ زاده در فیلم

حسن کچل (علی حاتمی، ۱۳۴۹)نیز از ساخته‌های اوست. دوران همکاری وی با مسعود کیمیایی درخشان‌ترین دوران کار وی به عنوان

سازندهٔ موسیقی فیلم است. او در این دوران آهنگ‌سازی فیلم‌هایی چونگوزن‌ها، تنگنا، داش آکل، خداحافظ رفیق، رضا موتوری وقیصر را به

عهده داشت که مشهورترین اثرش موسیقی فیلم قیصر می‌باشد. او همچنین برای موسیقی متن دو فیلم قیصر و رضا موتوری برنده جایزه از

جشنواره فیلم سپاس شد. اکثر کارهای او با صدای فرهاد و گوگوش اجرا شده‌اند. چندین فیلم مسعود کیمیایی نیز موسیقی متن او را به

همراه دارند. او از کودکی با مسعود کیمیایی دوست بوده‌است.

او که تحصیلاتش را در رشتهٔ موسیقی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران نیمه‌تمام گذاشت، در دانشگاه موسیقی وین نیز نتوانست

این رشته را به پایان برساند. او در سال ۱۳۴۶ در زمینهٔ اپراهای تخت‌جمشید نیز فعالیت داشت.

در سال ۱۳۴۴ نیز همراه با علی‌اکبر صدیف، دکتر رضا ناروند، پرویز اتابکی و گروهی دیگر از هنرمندان، در اجرایاپرای فتح بابل در تالار فردوسی

دانشکده ادبیات دانشگاه تهران همکاری داشت.

منفردزاده بعد از انقلاب ترانه‌هایی برای ابی و داریوش آهنگسازی کرد. موسیقی فیلم تابوی ایرانی را نوشت و هم‌اکنون ساکن کشور سوئد

است.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


بیست و پنجم اسفند ماه، زادروز "رخشندهٔ اعتصامی" مشهور به «پروین اعتصامی» شاعر ایرانی است.


یادش را گرامی می داریم.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]

تصویری ناب و قدیمی از دوران ولیعهدی محمد رضا پهلوی و پروین اعتصامی با هم. این تصویر در زمانی که پروین اعتصامی

معاونت کتابخانه دانشسرای عالی (دانشگاه خوارزمی امروز) را داشت، در یکی از بازدید های محمد رضا پهلوی که در این

زمان ولیعهد بود گرفته شده است.


پی نوشت: دانشگاه خوارزمی (نام پیشین: دانشگاه تربیت معلم تهران) در سال ۱۳۱۲ در زمان رضا شاه کبیر با نام

دارالمعلمین عالی (دانشسرای عالی) فعالیت می کرد. این دانشگاه در سال ۱۳۵۳ به دانشگاه تربیت معلم تغییر کرد.

تغییر نام این دانشگاه به دانشگاه خوارزمی در سال ۸۱ و ۸۲ در شورای گسترش آموزش عالی وزارت علوم به‌تصویب رسید

و از بهمن ۱۳۹۰ دانشگاه رسماً به دانشگاه خوارزمی تغییر نام یافت.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


یکی از زیباترین تصاویرِ آتلیه ای که از بانو حمیرا در سال های قبل از ۵۷ (انقلاب) موجود هست، همین تصویرِ زیباست.


با تبریکِ میلادِ حمیرایِ نازنین در بیست و ششمِ اسفند ماه.


خانم حمیرا امروز ۷۴ ساله شد.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


اگر می‌شد صدا را دید

چه گل‌هایی

چه گل‌هایی

که از باغ صدای تو

به هر آواز می‌شد چید.

اگر می‌شد صدا را دید!


اولِ فروردین ماه؛ زادروزِ هزار دستانِ موسیقیِ ایران، بانو مرضیه گرامی باد.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


امروز ششمِ فروردین ماه؛ زادروزِ امیر رسایی خواننده یِ محبوبِ دهه ی پنجاهِ ایران است.


به همین مُناسبت، تصویرِ او را با آلبانو خواننده یِ معروفِ ایتالیایی در کاباره "شکوفه نو"،

در تهرانِ قبل از انقلاب منتشر می کنیم. عکس به حدودِ سال های ۱۳۵۲ برمی گردد.

برایِ ایشان، هر کجا که هستند آرزویِ موفقیت و تندرستی داریم.


پی نوشت : آلبانو کاریزی (Albano Carrisi): خواننده و بازیگر ایتالیایی.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


هفتم فروردین ماه، میلادِ خسروشکیبایی بود.

او ۱۰ ساله که درگذشته است.


اگر امروز زنده بود، ۷۴ اُمین زادروزَش را جشن می گرفت.


یادَش گرامی

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


به یادِ ناصر ملک مطیعی (بزرگمردِ سینمای ایران) در اولین سالروزِ تولدَش

که بی حضورِ خودِ اوست.

به واقع ملک مطیعی از مظلوم ترین بازیگران بعد از انقلاب ۵۷ بود.

او دوران پس از انقلاب را دوران سختی توصیف کرده‌است. زیرا دچار انزوا و تنهایی و از طرفی، عشق و علاقه مفرطی که به

فیلم و سینما داشت، قابل تحقق نبود و امکان کار هنری برای وی مهیا نبود. پس از مدتی، به دعوت عوامل تولید "برزخی‌ها"،

نقش مثبت و کوتاهی را بازی می‌کند. با این وجود، نام وی در زمان تیتراژ پایانی فیلم به نمایش درنیامد و روزنامه‌ها نیز خبری

در خصوص حضور مجدد وی، منتشر نکردند که این موضوع، موجب دلسردی مفرط وی شد. وی شرح آن روزگار خود را اینگونه

توصیف می‌کند: «کسی از دوستان من هم نمانده بود. بهروز که به خارج رفت، فردین هم مدتی تقلا کرد تا بتواند کار کند، ایرج

قادری هم خواست که کار کند و کار کرد؛ ولی من از کسی تقاضای کار نکردم و خودم را کنار کشیدم.»


یادَش گرامی

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


تصویر "ضیاء آتابای" خواننده، برنامه ساز و موزیسین قبل از انقلاب ۵۷ در تهران.

او زاده ی دهم فروردین ماه است و سال ۱۳۹۸ هفتاد و هفت سالگی اَش را جشن گرفت.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


جمشید مشایخی بازیگرِ پیشکسوتِ سینمایِ ایران، روز سیزدهم فروردین، جان به جان آفرین تسلیم کرد و درگذشت.


روحش شاد و یادَش جاودانه باد.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


۱۵ فروردین ماه، سالروز درگذشت بزرگ بانوی شعر و ادبیات ایران، پروین اعتصامی

رخشندهٔ اعتصامی معروف به پروین اعتصامی در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ خورشیدی در شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش یوسف اعتصامی آشتیانی

(اعتصام الملک) از رجال نامیو نویسندگان و مترجمان مشهور اواخر دورهٔ قاجار بود. در کودکی با خانواده به تهران آمد. پایان‌نامهٔ تحصیلی

خود را از مدرسهٔ آمریکایی تهران گرفت و در همانجا شروعبه تدریس کرد. پیوند زناشویی وی با پسر عمویش بیش از دو و نیم ماه دوام

نداشت. وی پس از جدایی از همسر، مدتی کتابدار کتابخانهٔ دانشسرای عالی بود.

دیوان اشعار وی بالغ بر ۲۵۰۰ بیت است. وی در ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ شمسی به علت ابتلا به حصبه درگذشت و در قم به خاک سپرده شد.

یادش گرامی باد ...
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


به یادِ آوازه خوانِ دریا دلِ اهلِ شمال "عبدالرضا کیانی نژاد" (مازیار)


شانزهمِ فروردین ماه، بیست و دومین سالروزِ درگذشتِ اوست.


یادَش گرامی
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


هجدهمِ فروردین ماه؛ مُصادف است با نوزدهمین سالگردِ درگذشتِ "سلطان همیشگی قلب ها" فردین.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


به مناسبتِ ۶۸ اُمین سالگرد خودکشیِ "صادق هدایت"، پدر ادبیات مدرن ایران.


"هدایت‌" روز سه شنبه ۲۰ فروردین ۱۳۳۰ در آپارتمان اجاره‌ای شماره ۳۷، خیابان شامپیونه، پاریس‌ با گاز خودکشی کرد.


این عکس پس از خودکشی اول او، در خانه "عیسی هدایت" و در شهر پاریس به سال ۱۳۰۷گرفته شده است.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


۲۱ فروردین ماه، ۷۷ اُمین زادروزِ بانویِ آوازِ ایران "هایده" گرامی باد.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


٢۶ فروردین ماه؛ ۸۹ اُمین زادروزِ "محمد علی خان کشاورز"گرامی باد.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


به یادِ ایرج قادری در ۸۵ اُمین زادروزِ او.


زاده ی فروردین و درگذشته ی اردیبهشت.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


اولين روز ماه ارديبهشت ماه، هم‌زمان است با سی و نهمین سال‌روز درگذشت سهراب سپهری،

شاعر و نقاشی كه بر صفحه‌ی كاغذ نقش می زد و بر بوم كلمه می نگاشت.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


بیژن صفاری از هنرمندان پیشرو ایران در سن ۸۶ سالگی بر اثر بیماری، در شهر پاریس درگذشت.


او دانش‌آموخته معماری بود و مجموعه تئاتر شهر و پارک دانشجو از مجموعه‌های شهری طراحی‌شده توسط وی هستند.


همچنین صفاری مدیریت گروه کارگاه نمایش از معروف‌ترین و بنام‌ترین گروه‌های تئاتری مدرن ایران را برعهده داشت.

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


طراحی پوستر از "بیژن صفاری".

.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


بیژن صفاری جلو ردیف اول و اعضای کارگاه نمایش.

.
.
.

.
.
.
بیژن صفاری نقاش، مدیر هنری و از معماران مکتب نوین ایران، صبحگاه دیروز، دوم اردیبهشت ۹۸، در سن ۸۶ سالگی در کشور فرانسه درگذشت.


صفاری از اعضای هیات امنای بنیاد شهبانو "فرح پهلوی" بود و در کنار هنرمندان دیگری چون "مارکو گریگوریان"، "سیراک ملکونیان"، "سهراب سپهری"، "پرویز تناولی" و "منوچهر شیبانی" گروه هنرمندان معاصر را تشکیل داد.


او هنرمندی چندوجهی بود که رشته معماری را در کشورهای سوئیس و فرانسه تحصیل کرد و در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت.


مدیریت وی در کارگاه نمایش باعث خلق آثاری به یادماندنی در مجامع فرهنگ و هنر ایران شد. (کارگاه نمایش از اولین گروه‌های منسجم تئاتر مدرن در ایران بود که در سال ۱۳۴۸ بنیان گذاشته شد و با مدیریت "بیژن صفاری"

و هنرمندانی چون "عباس نعلبندیان"، "ایرج انور"، "آربی آوانسیان" و "داوود رشیدی" پایه‌های تئاتر مدرن و نمایشنامه‌نویسی در ایران را شکل داد.) "بیژن صفاری" بینال تهران را برای ارائه کار نقاشان و مجسمه‌سازان ایرانی

در دهه سی خورشیدی پایه‌ریزی کرد.


از "بیژن صفاری" مجموعه‌های نفیسی از طراحی‌های پوستر و لباس بر جای مانده. وی همچنین کتاب «تئاتر و فرهنگ شرق و غرب» نوشته "آنتونن آرتو" را ترجمه کرد. ("صفاری" و "هوشنگ کاظمی" از جمله اولین استادانی

بودند که طراحی پوستر را به دانشجویان می‌آموختند.) "صفاری" یکی از مشاوران اصلی رادیو و تلویزیون ملی ایران و جشن هنر شیراز بود. ( صفاری از اوایل دهه ۴۰ تا اواخر دهه ۵۰ خورشیدی به عنوان مشاور در سازمان رادیو

و تلویزیون ملی ایران فعالیت می‌کرد.) "صفاری" همچنین طراحی مجموعه پارک «دانشجو» [ولیعهد] را بر عهده داشت و طرح داخلی «کارگاه نمایش»، «ترمیم و بازسازی ساختمان باغ فردوس تجریش (مکان فعلی موزه سینما)،

مجموعه فرهنگی و تئاتر رادیو تلویزیون ملی در اصفهان که در شروع انقلاب کار ساختمان آن متوقف شد و مکان فعلی مرکز فرهنگی فرشچیان است، از کارهای اوست.


"بیژن صفاری"، فرزند تیمسار سرتیپ سناتور "محمدعلی خان صفاری" (۱۲۷۷ لاهیجان – ۱۳۶۶ تهران) سیاستمدار، نویسنده و نماینده مجالس سنا و شورای ملی بود.
.
.
.

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


چهارم اردیبهشت ماه، میلاد بانو «الهه» است.


(۱۳۱۳ - ۱۳۸۶)


یادَش را گرامی می داریم.

.
.
.

.
.
.
به یادِ بانو الهه


"بهار غلامحسینی" معروف به "الهه"، سوم اردیبهشت ماه ۱۳۱۳ در محله باغ شاه تهران به دنیا آمد. از کودکی به خوانندگی علاقه داشت

اما خانواده‌اش در آن زمان چندان به آوازخوانی دختر خود علاقه‌ای نداشتند به همین جهت معمولاً به صورت پنهانی در اتاق برای خودش آواز

می خواند. در بهمن ۱۳۳۳ به اصرار خانواده با "یعقوب یگانه" ازدواج کرد. همسرش از هنرش حمایت کرد و در موفقیتش سهم بسیار داشت.

پس از چندی از طریق "مجید وفادار" که در همسایگی خانه پدری "الهه" زندگی می‌کرد، سپس از طریق "داوود پیرنیا" وارد عرصه موسیقی

شد.


الهه از شاگردان "عبدالله دوامی"، استاد بزرگ ردیف موسیقی ایران و "غلامحسین بنان"، از خوانندگان نامدار موسیقی سنتی ایران بود و در

سن ۲۷ سالگی صدای او مورد توجه "داوود پیرنیا"، تهیه‌کننده برنامه گل‌ها در رادیو ایران قرار گرفت که برنامه اصلی موسیقی در رادیو به‌شمار

می‌رفت و خاص موسیقی سنتی بود.


نخستین پخش رسمی صدای "الهه" با نام "پریچهر" در فیلم «مردی که رنج می‌برد» بود که در سال ۱۳۳۶ اکران گشت. "مجید وفادار" او را

برای خواندن در این فیلم معرفی کرد.


"الهه" با اجرای ترانه معروف «رسوای زمانه» که شعر آن را "بهادر یگانه" سروده بود با آهنگسازی "همایون خرم" به رادیو راه یافت و به مدت

پانزده سال از خوانندگان اصلی برنامه گلها بود. بسیاری از ترانه‌هایی که با صدای "الهه" خوانده شده از ساخته‌های "همایون خرم" است.

از جمله مشهورترین اجراءهای او خواندن ترانه «از خون جوانان وطن لاله دمیده»، ساخته و سروده "عارف قزوینی" بود که "روح‌الله خالقی"

آن را برای ارکستر بزرگ تنظیم کرد و با صدای "الهه" اجراء شد.


در سال‌های بعد "الهه" ترانه‌هایی نیز در قالب پاپ اجرا کرد، اما عمدتاً به عنوان خواننده سنتی مطرح بود. همچنین ترانه رفته ساخته

"همایون خرم" یکی از ماندگارترین آهنگ‌های "الهه" است.


وی نزدیک به پنجاه سال در عرصه موسیقی ایران فعال بود و بیش از یکصد قسمت از مجموعه قدیمی و مشهور برنامه گل‌ها را در رادیو

ایران اجراء کرد، او در طول فعالیت هنری‌اش بیش از ۷۰۰ ترانه اجراء کرد. "الهه" در بیشتر برنامه‌های موسیقی رادیوی زمان خود حضوری

فعال داشته‌است.


"الهه" در طول دوران خوانندگی خود با آهنگسازانی چون "پرویز یاحقی" و "همایون خرم" ، "محمد عبدالصمدی" ، "جواد لشگری" و نیز

تعداد زیادی از شاعران و ترانه‌سازان مشهور همکاری کرد.


با وقوع انقلاب ۱۳۵۷ در ایران که پخش برنامه گلها متوقف و خوانندگی زنان ممنوع شد، "الهه" ابتدا به لندن پیش فرزندانش و سپس به

آمریکا مهاجرت کرد. وی در خارج از ایران گاهی به اجرای کنسرت می‌پرداخت و تنها آلبوم «ساقی» خود را در این زمان منتشر کرد، هر

چند موسیقی سنتی ایران در خارج از ایران چندان مورد توجه نبود.


سرانجام بانو "الهه" در اردیبهشت ۱۳۸۶ برای همیشه به ایران بازگشت. سرانجام به علت ابتلا به سرطان کبد، در روز چهارشنبه ۲۴

مردادماه ۱۳۸۶ در بیمارستان پارسیان تهران درگذشت.


یادش گرامی باد.
.
.
.