واران وارانَه ، واران تَرَم کَرد ،
سوزِه ی چو خُمار عَزیزَکَم ،
لَه دین دَرَم کَرد ... (sm50)
نمایش نسخه قابل چاپ
واران وارانَه ، واران تَرَم کَرد ،
سوزِه ی چو خُمار عَزیزَکَم ،
لَه دین دَرَم کَرد ... (sm50)
شَرطو لَه داخِت عَزیزَکَم ،
هرگِز نَخَنِم ،
بَرگی آزیَیتی لَه وَر نَکَنِم ... (sm50)
شیرین شیرینِ ،
شیرین شَمامَه
ساتی نِینِمِت عَزیزَکَم ،
عُمرِم تَمامَه ... (sm50)
مُژده ای دل که دِگَر بادِ صبا باز آمَد ،
هُدهُد خوش خَبر از طَرف صبا باز آمد ... (sm50)
بَرکِش ای مُرغِ سَحر نَغمه ی داوودی باز ،
که سُلیمان گُل از طَرفِ صبا باز آمد ...(sm50)
لاله بویِ مِی نوشین بِشَنید از دَمِ صٌبح ،
داغِ دِل بود و به اُمیدِ دَوا باز آمد ... (sm50)
عارِفی کو کِه کُنَد فَهم زبانِ سوسَن ،
تا بِپُرسَد که چَرا رَفت و چرا باز آمد ... (sm50)
بُتی دارم کِه گِردِ گُل زِ سُنبُل سایه بان دارد ،
بَهارِ عارِضَش خَطی به خونِ ارغَوان دارد
ژ چَشمَش جان نَشایَد بُرد که از هَر سو که می بینَم ،
کَمین از گوشه ای کَرده سَت و تیری در کَمان دارَد ... (sm50)
خدا را دادِ مَن بِستان از او ای شَحنه ی مَجلِس ،
که مِی با دیگران خورده سَت و با من سَر گِران دارد
چو اُفتاده سَت دَر این رَه که هَر سُلطانِ مَعنی را ،
در این دَرگاه می بینَم که سَر بر آستان دارَند ... (sm50)
چو عاشق می شُدم گُفتَم که بُردَم گوهَرِ مَقصود ،
نَدانِستَم که این دریا چه موجِ خون فِشان دارَد ... (sm50)