ما درسَ سَحر در رَه میخانه نَهادیم ،
مَحصولِ دُعا در رَه جانانه نَهادیم
در خِرمَن صد زاهِد عاقِل زَنَد آتَش ،
این داغُ که ما بَر دلِ دیوانه نَهادیم ... (sm50)
نمایش نسخه قابل چاپ
ما درسَ سَحر در رَه میخانه نَهادیم ،
مَحصولِ دُعا در رَه جانانه نَهادیم
در خِرمَن صد زاهِد عاقِل زَنَد آتَش ،
این داغُ که ما بَر دلِ دیوانه نَهادیم ... (sm50)
چون می رَوَد این کَشتی سَرگَشته که آخَر ،
جان دَر سَر آن گوهَرِ یِک دانه نَهادیم ،
دَر دل نَدهم رَه پَس از این مِهرِ بُتان را ،
مُهرِ لَبِ او بَر دَر این خانه نَهادیم ... (sm50)
وقتی دلِ سودایی می رَفت به بُستان ها ،
بی خویشتَنَم کَردی بویِ گُل و ریحان ها
گُه نَعره زَدی بُلبل ، گَه جامه دَریدی گُل ،
تا یادِ تو افتادم ، از یاد بِرَفت آن ها ... (sm50)
ای مِهرِ تو بَر دِل ها ، وِی ذِکرِ تو بَر لَب ها ،
وِی شورِ تو در سَرها ، وِی سِرِ تو در جان ها
تا خارِ غمِ عِشقَت آویخته در دامَن ،
کوتَه نَظَری باشَد ، رَفتن به گُلستان ها ... (sm50)
گَر دَر طَلَبت ما را رَنجی بِرِسَد شاید ،
چون عشقِ حَرَم باشد ، سَهل است بیابان ها ... (sm50)
بیایید که گُلزار دَمیده سَت ،
بیایید که دِلدار رَسیده سَت
بیایید و بیارید هَمه جان و جهان را ،
بِه خورشید سِپارید که خوش تیغ کشیده سَت ... (sm50)
بَر آن زِشت بِخَندید که او ناز نمایَد ،
بر آن یار بِگِریید که از یار بُریده سَت
همه شَهر بِشورید چو آواز دَر افتاد ،
که دیوانه دِگَر بار زِ زَنجیر رَهیده سَت ... (sm50)
گِریه کُن که گَر سیلِ خون گِری ثَمَر ندارد ،
ناله ای که نایَد زِ نایِ دل اثَر ندارد
هر کسی که نیست اهلِ دل زِ دل خَبَر نَدارد ... (sm50)
دل زِ دَستِ غَم مَفَر ندارد ،
دیده غیرِ اشکِ تَر ندارد
زندگی دِگَر ثَمَر ندارد ... (sm50)
گَر زَنیم و چاک ، جِیبِ جان چه باک ،
مَردُ جُز هَلاک هیچُ چارِه یِ دِگَر نَدارَد ،
زندگی دِگَر ثَمَر ندارد ... [فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]