با این غروب از غمِ سبزِ چَمَن بِگو ،
اندوهِ سبزه های پَریشان به من بگو
اندیشه هایِ سوخته یِ ارغَوان بِبین ،
رمزِ خیالِ سوختِگان بی سُخن بِگو ... (sm50)
نمایش نسخه قابل چاپ
با این غروب از غمِ سبزِ چَمَن بِگو ،
اندوهِ سبزه های پَریشان به من بگو
اندیشه هایِ سوخته یِ ارغَوان بِبین ،
رمزِ خیالِ سوختِگان بی سُخن بِگو ... (sm50)
شوقِ جوانه رَفت زِ یادِ دِرَختِ پیر ،
ای بادِ نوبَهار زِ عَهدِ کُهَن بگو ...(sm50)
از ساقیانِ بَزمِ طَرَبخانه ی صَبوح ،
با خامُشانِ غَم زده یِ انجُمن بِگو
زان مُژده گو که صَد گل سوری به سینه داشت ،
وینِ موجِ خون که می زَنَدَش در دهن بِگو ...
سروِ شِکَسته نَقشِ دلِ ما بَر آب زَد ،
این ماجَرا به آینه یِ دل شِکَن بگو
آن آبِ رَفته باز نَیایَد بِه جویِ خٌشک ،
با چَشمِ تَر زِ تِشنِگی یاسَمَن بِگو ... (sm50)
آن سُرخ و سَبزِ سایه ، بَنفش و کَبود شُد ،
سَروِ سیاهِ من زِ روحِ چَمن بِگو ... (sm50)
هِنگامِ سِپیده دَم خروسِ سَحَری ،
دانی که چِرا هَمی کُنَد نوحه گَری
یَعنی که نِمودَند دَر آیینه ی صٌبح ،
کَز عٌمر شَبی گُذَشت و تو بی خَبَری ... (sm50)
ای عاشقان ، ای عاشقان پیمانه ها پُر خون کُنید ،
وَز خونِ دِل چون لاله ها رُخساره ها گُلگُون کُنید
دیوانه چون تُغیان کُنَد زَنجیر و زِندان بِشکَنَد ... (sm50)
از زُلفِ لیلی حَلقه ای بَر گَردنِ مَجنون کُنید
نوری بَرای دوستان ، دودی به چَشمِ دُشمَنان ،
مَن دِل بَر آتَش می نَهَم ، این هیمه را افزون کُنید ... (sm50)
آمَد یِکی آتَش سَوار ، بیرون جَهید از این حِصار ،
تا بَردَمد خورشیدُ نو ، شَب را زِ خود بیرون کنید
دیوانه چون تُغیان کُنَد ، زَنجیر و زِندان بِشکَنَد ... (sm50)
این بار من یکبارِگی دَر عاشقی پیچیده ام ،
این بار من یکبارِگی از عافیَت بُبریده ام
دل را زِ خود بَرکَنده ام با چیزِ دیگر زِنده ام ،
عَقل و دل و اندیشه را از بیخ و بُن سوزیده ام ... (sm50)