نمایش نسخه قابل چاپ
گَم شدن در عاشقی دین من است ،
نیستی در هستی آیین من است
حال من چون در نمی‌آید به گُفت ،
شرحِ حالَم اشکِ خونینِ من است
از دَرَش گَردی که آرَد بادِ صبح ،
سُرمه ی چَشمِ جهان‌بینِ من است
من چرا گِردِ جهان گَردم چو دوست ،
در میان جانِ شیرینِ من است
گَر بِسوزَم زآتَش عِشقت رَواست ،
کآتَش عشقِ تو تَسکینِ من است ... (sm50)
می رَفتم و خونِ دل ،
بِراهَم می ریخت ،
دوزَخ دوزَخ شَرَر ،
زِ آهَم می ریخت
می‌آمَدم از شوق تو بر گلشن دَهر ،
دامَن دامَن ،
گُل از نِگاهَم می ریخت ... (sm50)
ای جِگَر گوشه‌ی جانَم غَمِ تو ،
شادی هر دو جَهانم غَمِ تو
به جهانی که نِشان نیست اَزو ،
غم تو داد نشانَم غم تو
جُز غمت سود و زیان نیست مرا ،
ای همه سود و زیانم غم تو
گُفتم آهی کُنم از دستِ غمت ،
نَدهد هیچ اَمانَم غم تو
زِ غمت با که بَرآرم نَفسی ،
که فرو بَست زبانَم غم تو
هَست در هر دو جهان تا به اَبد ،
همه پیدا و نهانم غم تو ... (sm50)
تا آب شُدم ،
سَراب دیدم خود را
دریا گَشتم ،
حُباب دیدم خود را
آگاه شدم ،
غَفلت خود را دیدم
بیدار شدم ،
به خواب دیدم خود را ... (sm50)
یاوَران مَسِم ،
مِن مَسِ مَخمور باده ی اَ لَسِم ،
لوتفِ دوس هاما مُوحکَم گِرد دَه سِم
شوئله ی نارِ عِشق پَر چی ﮊََه پُوسِم ،
خالی ﮊَه خودی مَملو ﮊَه دوسِم
فَرماوَه ساقی باوه مینای مِن ،
سَرشار که سا غَر بِدهَ پَیا پِی ،
پَیا پِی پِر کِرد پَیا پِی نوشام ،
تا کِه دیده ی دِل هِجرَ دوس نوشا
اِی دِل تا کَسی چُو خوم نای وَ جوش ،
حَلقه ی بَندَگی عِشق نَه کِی وَ گوش
مَحرَمِ نمو هرگز وَ اَسرار ،
نَخلِ ئومیدِش دوسی نایِر بار ... (sm50)(sm172)
ده رمانِ زامان ،
دَرده گه ی کاریم
هام رازِ نالَه ی ،
شُوان بی داریم
راحَتی جَستی ،
مِینَت بارَگَم
مَرحم سینَه ی ،
پِر ژَه خارَگم
کُوا ، لِیلی ،
نِیا ، لِیلی ،
چِیا ، لِیلی
خیال دُ وِی تُاو ،
نیشتَن و جَرگَم
وَه دوریت قَسَم ،
رازیمَ وَ مَرگَم
هی چه مانمَ ریژاو ،
روخسارَم زردَه ن ،
له داخِ یاران ،
پیرانِمُ کَردَن
آی شَرطِِم شَرطیوَن ،
مَجنون شَرط کَردَ ن
لِیلِی مِن تونی ،
تا وِ رویِ مَردَن
کُوا ، لِیلی ،
نِیا ، لِیلی ،
چِیا ، لِیلی ... (sm172)
با مشکلاتتان آرام برخورد کنید
تا نوع برخوردتان مشکل بعدی نباشد
(sm10)
- (sm50)
(sm172)