بمان، میهنِ داغدارم بمان
بمان، میهنِ داغدارم بمان
به اشکِ دلِ سوگوارم بمان
گر اشکی تو را مانده در این ستیز
به اوراقِ تاریخِ خونین بریز
که تاریخ هم بر تو گریان شود
چو من برگ برگش پریشان شود
بمان ای پریشان تر از بختِ من
چو خواهی بمانم بمان ای وطن
که ایران بسی امتحان داده است
بس افتاده اَستُ بس اِستاده است
اگر گفت و گوها ز اُفتادگیست
همین خود سرآغازِ اِستادگیست
بمان، بمان میهنِ داغدارم بمان
"متن ترانه ی اشک نوروز"
(sm127)"دکلمه - داریوش"(sm127)
هر موقع این دکلمه رو گوش میکنم اشک میریزم و مو به تنم سیخ میشه.