[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
1 hr
دوشنبه شب ، بین خواب و بیداری بیننده ها ؛ نود در غیاب نظرات مثبت انهایی به اتمام رسید که شاید انتظار داشتند "حق" فوتبال در برنامه نود ، نه نقدا ، که شفاها پرداخت شود . نمی دانم چند جور ، اما می شود به عادل فردوسی پور و نود آخرش ، نگاههای متفاوتی داشت ؛ بسته به شدت علاقه به او و انصاف.
*طبعا ، کار رسانه خالی از حب و بغض و نگاه شخصی نیست و حتی رئال ترین و بی طرف ترین خروجی های رسانه ای نگاهی را در بطن خود دارند و چیزی را القا می کنند . آنچه در گزارش نود بیشتر به نظر آمد، گافی بود که در مرتبط کردن موضوع حق پخش و برکناری کفاشیان ( کدام برکناری؟) بیرون زد . لحظه ای که فردوسی پور بی طرفی خود را در داوری این موضوع زیر سئوال برد .
* این موضوع که فردوسی پور و برنامه نود در یک مجادله 60 میلیاردی که یک طرفش صداو سیما ایستاده بی طرف باشد چندان قابل انتظار نیست .اگرچه او همواره با همین رویه موفق به جلب اعتماد مخاطبان شده و پرطرفدارترین مجری تلویزیون است . خاستگاه عادل ، به هرحال ، همین جاست و او طول عمر برنامه اش را مدیون اعتماد همین مدیران است مدیرانی که در کارنامه شان چیزهای دیگری هم هست ناخوشایند ما ؛ اما نود هم هست . برنامه ای در حوزه ای غیرحاکمیتی با استراتژی راستگویی و درستکاری و شبه آرمانگرایی .
*ممکن است شما عادل فردوسی پور باشید ؛ و صد البته جر روابط کاری پیچیده در تلویزیون لابد رای و نظر و استنباط خود را دارید . یعنی اگرچه نود و شبکه سه و آقای زین العابدین و ضرغامی ؛ اما مثل همه ته ته اش ، اغراض شخصی و آزادیخواهی می ماند برای صفحه فیس بوک . تریبون افشاگری های کم هزینه . خب ، طبعا انتظار از فردوسی پور برای انقلابی گری در تلویزیون کمی بیش از حد غیر طبیعی است .
* یک شق قضیه هم این است که کسی مثل عادل فردوسی پور اساسا اعتقادی به پرداخت حق پخش 60 میلیاردی به تلویزیون نداشته باشد. در این شرایط از سمت فدراسیون کسی مامور به مباحثه خواهد بود که با عدد و رقم و فکت ، با محاسبه هزینه و فایده ، مجری نود را مجاب کند که بله ، فوتبال و پخش مسابقاتش همین قدر می ارزد . اما ، فرستاده دستگاه فوتبال اقای تاج است ، عضو شورای هماهنگی ورزش صدا و سیما . پس خروجی این مباحثه ، یک پیشنهاد احتمالا غیر عملی ( از طرف خود فدراسیون) است ؛ اختصاص کمکهای دولتی از مسیر صداو سیما .یک راه حل دولتی و عجیب برای پایان ماجرا. و این پایان چقدر هماهنگ با فضای مدیریتی فوتبال ماست و مغزهای باشگاهی که هیچ تلاشی در استفاده از غیبت دوربین ها برای گرم گردن ورزشگاهها نکردند. برای آنها راه حل بهتر همان پخش با کمی حق پخش است . تا مسابقات برگزار شوند و بیننده ها سرگرم تماشا ؛ و اعتراضی هم نباشد . پول بی زحمتی هم برسد و تا فردا هم خدا بزرگ است .
* سخت است عادل فردوسی پور باشید . وقتی که یک سر ماجرا صدا وسیماست و سمت دیگر هم فدراسیون فوتبال ایران و مدیران باشگاههایی با میانگین حداقل کیفیت و تماشاچی. در بستری با اقتصاد دولتی و این جیب به آن جیب ؛ بدون پلن بی (تلویزیون خصوصی) . در جایی به اسم ایران .