دوران عصر طلایی موسیقی پاپ ایرانی در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ تهران جایی است که نوع نسبتا غربی زندگی در آن قرار دارد. در این دوره موسیقی در ایران طیف وسیعی از سبکها را نشان می داد که یکی از نمایندگان موسیقی پاپ رامش " آذر محبی "، (متولد ۱۳ نوامبر ۱۹۴۶) بود که از ریشه های موسیقی کلاسیک فارسی شکوفا شده بود. رامش که حرفه خود را در سال ۱۹۶۴ آغاز کرده بود نوازنده گیتار بود.
موسیقی فارسی شامل سبکهای مختلف ایرانی،هندی و آذری بود اما موسیقی محبوب مردمی در دهه ۱۹۷۰ آغاز شد.
موسیقی ایرانی تا سال ۱۹۶۵ با گرایش های موسیقی غرب همخوانی نداشت اما با توسعه ایران و توسعه شهرنشینی در این دهه موسیقی غربی را نیز به ارمغان آورده است.
رامش تجربیات خود را در زمینه سنتی همانند هنرمندان ترکیه ای چون عصمت ندیم، سوات سین، اورهان گنجه‌بای، ودات يلديريمبورا در موسیقی غربی بهره گرفت. او گاهی اوقات ابزار غربی و یا ریتم غربی را در موسیقی سنتی خود بکار می برد.
در سال ۱۹۶۶ می توانیم ریتم های غربی مانند رومبا، بوسا نوا و همچنین صداهای گیتار سورف و کمبو ارگان را در موسیقی رامش بشنویم که این استفاده ها در سال ۱۹۶۸ بیشتر شد.
او ترانه های دو صدائی با عارف، منوچهر و ویگن بجای بازیگران در فیلمها اجرا کرد که در این دوران رامش بیشتر کارهای عطاالله خرم را اجرا میکرد که حرفه خود را با همکاری با ویگن اولین ستاره موسیقی پاپ آغاز کرده بود .
در سالهای ۱۹۷۱ – ۱۹۷۲ همکاری خود را با ارکستر استودیویی که دارای سازهای بادی برنجی نیز بود آغاز کرد که "خورشید خانوم" اولین کار رامش در سبک فانک بود. "دلکم" نیز مقدمه ای برای استفاده از سبک فانک با گیتارهای Wah Wah بود.
در سال ۱۹۷۳ رامش رسما با "غروبا قشنگن" وارد سبک راک شد که شامل ضربه های سخت طبل و گیتار Wah Wah بود که در واقع ملودی آذری با ساز ارگ به سمت سبک غربی هدایت می شود و هارمونیکای استفاده شده در آهنگ نشانی از قطعه موسیقی وسترن اسپاگتی یا همان وسترن ایتالیایی ساخته انیو موریکونه دارد.
رامش با ترانه " تهمت " چیرگی سبک فانک بر سازهای بادی برنجی را اثبات کرد که در این دوره سبک فانک با قطعات ترکیبی از موسیقی سنتی به پیشینه آذری بازمی گشت. همکاری رامش با اسفندیار منفرد زاده در ترانه "نماز" نیز نمونه دیگری از آن دوره است.
پیشرفت تکنولوژی در ایران در سالهای ۱۹۷۳ – ۷۴ تاثیر زیادی در سبک غربی موسیقی رامش داشت. حال و هوای فانک لاتین در ترانه "دلم برات هلاکه" و همچنین روح ریتم بوسا نوا در ترانه "تو بارونی، تو آفتابی" با سینت سایزر آنالوگ درهم آمیخته شده است.
ترانه "درد عاشقی" گوشهای مارا با گیتارهای جاز، توقفهای ناگهانی و دراماتیک احاطه کرده است اما او به سبک فانک با سازهای بادی برنجی برگشت او همچنین ترانه "قسمت" را در سبک فانک شعرهای حماسی اجراکرد.
"نگو نه" قطعه پیشگامانه ای بود از رامش در سالهای ۱۹۷۴ – ۷۵ که با این ترانه سبک فانک به یک عنصر طبیعی در ترانه های رامش مبدل شد و در همین سالها او ترانه " پیشواز " را ضبط کرد که این ترانه یک ترانه پاپ پیشرو بصورت پلی فونیک و همراهی چند صدا بود، در حالی که ترانه " زیارت " ترکیبی از پاپ هندی و فارسی بود و رامش با استفاده از طبله یک نمونه از استفاده اولیه ماشین درام را در ترانه " وصیت " به نمایش گذاشت.
بابک افشار نیز یکی دیگر از آهنگسازان این دوره که ترانه " کان یا زمان " از ساخته های برادران رحبانی که توسط " فیروز " اجرا شده بود را به نام " تابستون " برای رامش تنظیم کرد.
یکی دیگر از ترانه های رامش که مورد توجه قرار گرفت، ترانه " اسمر اسمر " که یک ترانه محلی کردی و آذری است و با نام " اسمر یارم" نیز در آن دوره شناخته می شد که تنظیم این ترانه توسط ناصر چشم آذر انجام شده است.
در سال ۱۹۷۶ پر انرژی ترین ترانه رامش متشر شد : موندنم از بودنت
آهنگسازی و تنظیم این ترانه از منوچهر چشم آذر است. این ترانه یک علامت تجاری از رامش بود که در آن سبک راک و فانک یک ترکیب کامل را خلق کرده بود و شخصیت زنی که با موسیقی سازهای برنجی و صدای گیتار wild جیغ می کشد با آن کهرامش سرش را به حالت خجالت روبروی دوربین تلویزیون خم می کند.
رامش درهای زیادی را در ایران باز کرد اما به موسیقی های پراکنده دیگری محدود می شد.
رامش در سال ۱۹۷۷ با موسیقی بومی " عشق گناهکار " ظاهر شد. این ترکیب به وسیله سیم ها به رشته دینامیک اجراهای دیسکو که هم موسیقی شرقی و هم موسیقی غربی را تحت تاثیر قرار داده بود متصل می شد و گیتار Slide نیز در ترکیب بندی اثری از خود نشان می داد.
در ترانه " وسوسه " رامش به دالیدای ایران با پاپ پیشرو تبدیل شد، ترانه ای با تک خوانی Rhodes، حملات طبل و جریان صدای بانگو. این ترانه درسی بود برای تمامی آهنگسازان که یک آهنگسازی و تنظیم خوب چگونه باید باشد. آهنگسازی این ترانه نیز از منوچهر چشم آذر است.
" رودخونه ها " که بیشتر از همه ترانه ها در تلویزیون پخش و ضبط شده است از ساخته های صادق نوجوکی است. این ترانه یکی پرطرفدارترین ترانه های رامش است به همراه Moog Brass و Bongo Fury.
" منتظر " از معدود ترکیبات رامش با سینت سایزر (موگ) آذری است که یک نمونه خوبی از ترکیب موسیقی شرقی و غربی است و همچین استفاده از تار در فاز انتقالی آواز و ترانه. در " سازش " هم شاهد استفاده دیگر رامش از سینت سایزر(موگ) هستیم.
" افسوس " نیز ساخته دیگری از منوچهر چشم آذر است که بصورت دو صدایی همانند " موندنم از بودنت " در تلویزیون با فریدون فرخزاد اجرا شد.
" تک " نیز ترانه ای است که او بصورت دو صدایی با فریدون فرخزاد اجرا کرده است. و ترانه " نیش " که تاثیرات شرقی به وضوح در آهنگسازی آن نمایان است.
در سال ۱۹۹۶ رامش یک آلبوم با نام "جهان سوم " با وجود محدودیت ها در خارج از کشور ساخت. در سال ۲۰۰۳ او آلبوم دیگری بر روی اشعار رومی (مولانا) به نام " معشوق همینجاست " را منتشر کرد. او در این آلبوم با فرامرز اصلانی و داریوش همکاری کرد که بهترین کار هنری او بعد از سال ۱۹۷۹ است و این آخرین آلبوم آخرین اجراهای او را ثبت کرده است.
اگرچه رامش یک خواننده موسیقی معمولی نبود اما باعث شد تا شنوندگان هر نوع تجربه موسیقیایی را در ترانه های یک خواننده که از ریشه های سنتی شکوفا شده بود تجربه کنند و در سالهای ۱۹۷۰ عناصر غربی و شرقی با کمک آهنگسازان و تنظیم کنندگان خبره ای درهم آمیخته شدند.
رامش در حین ساخت این سبک از موسیقی پاپ فارسی از موسیقی فارسی آذری بهره گرفته بود و این نگرش او بطور وسیعی مورد توجه و حمایت انواع ریتم ها و سازها قرار گرفت و این نحوه اجرا و آواز باعث شد که موسیقی او را منحصر بفرد سازد. دلیل اینکه رامش توسط شنوندگان ایرانی فراموش شده است بیشتر بخاطر تغییر شکل فکری است که می توانست تجربیات و نگرش های مربوط به آفرینش موسیقی او را درک کند.
