مقصر ارائه آثار سطحی و پوچ خوانندگان ایرانی کیه
سلام به همه عشق موزیکا، یه سوال مهم دارم
هیچکدومتون تاحالا فکر کردین طرفدار بودن به معنی تأیید کورکورانه از تمام کارای ارائه شده نیست؟
برای مثال شادمهرو نام میبرم که هم خواننده و هم هنرمند مورد علاقمه
وقتی استعداد نابی مثل شادمهر میتونه آثار بی نظیر و از هر نظر استانداردی مثل آلبوم تجربه کن ارائه کنه، آیا میرین زیر پست تک آهنگهای فاجعش مثل قاضی و ... که ترانه ها تمامأ ایراد وزن و ردیف و قافیه که سر منو بخوره، ایراد معنایی دارن بنویسین چرا ترانه های پوچ و پر ایرادو میخونه؟
کلا بین ما ایرانیا طرفداری به مفهوم اشتباهی جا افتاده، فقط بلدیم برای شاید خودنمایی یا اعلام حضور زیر تمام پستای خواننده ها یا هنرمندای محبوبمون بنویسیم (مثل همیشه عالی) و اینجوری افرادی که ما طرفدارشونیم دیگه دلیلی نمیبینن وسواس گذشته رو رو کاراشون بزارن و هر چرندی دستشون میاد میخونن: مثل آلبوم ماندگار معین با ترانه های فاجعه، مثل آلبوم لاله زار ابی با موزیک و ترانه های خیلی پایین تر از سطح ابی، مثل آهنگ لبخند داریوش با ترانه داغونش، مثل تک آهنگهای شادمهر، مثل تک آهنگهای گوگوش و...
کلا ما ایرانیا تو همه چی همینطور شدیم، تو فوتبالم هیچکی قبول نمیکنه بازیکن یا تیم مورد علاقش یه روزی یا یه دورا ای بده، ما استقلالیا عین بچه ها اوجگیری پرسپولیسی رو با دلایل خنده‌داری مثل بابامسعود گفتن قبول نمیکنیم، پرسپولیسیام با دلایل کودکانه خنده داری مثل چهارجانبه گفتن آسیاهای مارو قبول نمیکنن
یا طرف تازه هنوز یه فصل نشده که مربی استقلال با پرسپولیس شده سریع یه لقب آقا میبندیم بهش و میشه آقا فرهاد و آقا یحیی!
تو سینما و سیاست هم همینطوره
حالا با این عادت ما اگه یکنفر طرفدار واقعی که حقشه و وظیفشه از کارای ضعیف انتقاد کنه، وقتی بین هزاران (مثل همیشه عالی) گو، میره و زیر پستای ابی و معین و ... انتقاد دلسوزانه مینویسه سریع پاک و بلاک میشه چون داره منفعت طلبی و راحت طلبیی که طرفدارای (مثل همیشه عالی ) گو برای اون خواننده فراهم کردنو مختل میکنه
اما اگه درصد این دونوع طرفدار برعکس بود، همچنان ابی فقط شاهکار میخوند، شادمهر شاهکار میساخت و میخوند، معین و داریوش از سطح شاهکارای قبلیشون انقد دور نمیشدن و گوگوش گوگوش میموند و ترانه های عمیق و معنا دار جاشونو به نفت‌دربیاد و احلام و نیکیتا و دونه‌دونه نمیدادن، استقلال اینهمه تو بحران نمیموند، سینمامون هنرپرور میموند و نه شنیع‌پرور و بهنوش بختیاری ها بیشتر از بهرام بیضایی ها فالوور نداشتن و جامعه ای رو به جلو میشدیم، نه از تک تک نظرها رو به عقب‌افتادگی...
