دلتنگی های آدمی را
باد ترانه ای می خواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره
نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی .... به اشکی ناریخته می ماند
سکوت .... سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من
***************************
برای تو و خویش ..... چشمانی آرزو می کنم
که چراغ ها و نشانه ها را ..... در ظلماتمان ببیند
گوشی که صداها و شناسه ها را ..... در بیهوشی مان بشنود
برای تو و خویش ... روحی که این همه را در خود گیرد و بپذیرد
و زبانی که در صداقت خود .... ما را از خاموشی خویش بیرون کشد
و بگذارد از آن چیزها که در بندمان کشیده است
سخن بگوییم
******************************
گاه آنکه ما را به حقیقت می رساند
خود از آن عاریست
زیرا تنها حقیقت است ... که رهایی می بخشد
*******************************
از بخت یاری ماست شاید .... که آنچه که می خواهیم
یا به دست نمی آید
یا از دست می گریزد
*******************************
می خواهم آب شوم در گستره ی افق
آنجا که دریا به آخر می رسد
و آسمان آغاز می شود
می خواهم با هر آنچه مرا در بر گرفته یکی شوم
*******************************
حس می کنم و می دانم
دست می سایم و می ترسم
باور می کنم و امیدوارم
که هیچ چیز با آن به عناد بر نخیزد
********************************
چند بار امید بستی و دام برنهادی
تا دستی یاری دهنده
کلمه ای مهر آمیز
نوازشی یا گوشی شنوا به چنگ آری؟
چند بار دامت را تهی یافتی؟
از پای منشین
آماده شو! که دیگر بار و دیگر بار دام باز گستری …
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط Saber
