واران وارانَه ، واران تَرَم کَرد ،
سوزِه ی چو خُمار عَزیزَکَم ،
لَه دین دَرَم کَرد ...
واران وارانَه ، واران تَرَم کَرد ،
سوزِه ی چو خُمار عَزیزَکَم ،
لَه دین دَرَم کَرد ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
شَرطو لَه داخِت عَزیزَکَم ،
هرگِز نَخَنِم ،
بَرگی آزیَیتی لَه وَر نَکَنِم ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
شیرین شیرینِ ،
شیرین شَمامَه
ساتی نِینِمِت عَزیزَکَم ،
عُمرِم تَمامَه ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
مُژده ای دل که دِگَر بادِ صبا باز آمَد ،
هُدهُد خوش خَبر از طَرف صبا باز آمد ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
بَرکِش ای مُرغِ سَحر نَغمه ی داوودی باز ،
که سُلیمان گُل از طَرفِ صبا باز آمد ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
لاله بویِ مِی نوشین بِشَنید از دَمِ صٌبح ،
داغِ دِل بود و به اُمیدِ دَوا باز آمد ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
عارِفی کو کِه کُنَد فَهم زبانِ سوسَن ،
تا بِپُرسَد که چَرا رَفت و چرا باز آمد ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
بُتی دارم کِه گِردِ گُل زِ سُنبُل سایه بان دارد ،
بَهارِ عارِضَش خَطی به خونِ ارغَوان دارد
ژ چَشمَش جان نَشایَد بُرد که از هَر سو که می بینَم ،
کَمین از گوشه ای کَرده سَت و تیری در کَمان دارَد ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
خدا را دادِ مَن بِستان از او ای شَحنه ی مَجلِس ،
که مِی با دیگران خورده سَت و با من سَر گِران دارد
چو اُفتاده سَت دَر این رَه که هَر سُلطانِ مَعنی را ،
در این دَرگاه می بینَم که سَر بر آستان دارَند ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
چو عاشق می شُدم گُفتَم که بُردَم گوهَرِ مَقصود ،
نَدانِستَم که این دریا چه موجِ خون فِشان دارَد ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
در حال حاضر 9 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 9 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول