مردم ونزوئلا در صف های طولانی در حال عبور از مرز و ورود به خاک کلمبیا هستند تا بتوانند مقداری غذا و دارو تهیه کرده و به خانه‌های خود باز گردند. اقتصاد ونزوئلا به مرحله فروپاشی کامل رسیده است. مردم ونزوئلا با تورم 700 درصدی و فروشگاه‌های خالی روبرو هستند. آنها ناچارند شبها تا صبح در خیابان‌ها و در مقابل فروشگاه‌ها بخوابند تا اگر فردا صبح احیانا مقدار کمی کالا وارد فروشگاه شد، جای مناسبی در صف‌های طولانی داشته باشند. برای صرفه‌جویی در هزینه‌های دولت کارمندان تنها دو روز در هفته سر کار حاضر می‌شوند و در بسیاری از مناطق این کشور تنها چهار ساعت در روز برق وصل می‌شود. تورم به حدی رسیده که برای یک ساندویچ همبرگر 170 دلار باید هزینه کرد. کاراکاس بالاترین میزان جنایت و زورگیری در جهان را دارا است.
سال‌هاست برایم روشن شده که مارکسیسم و چپ رادیکال در زمینه اقتصاد و تولید ثروت و نوآوری فنی هیچ حرفی برای گفتن ندارد و برای امثال من که نمی‌خواهیم به اردوگاه راست محافظه‌کار بپیوندیم، چاره‌ای جز ایستادن در کنار مواضعی نظیر راه سوم آنتونی گیدنز وجود ندارد. روش کار چپ رادیکال این گونه‌است: به جامعه می‌نگرد و انبوهی ثروت، تجمل و کالاهای لوکس را در کنار فقر و حسرت بینوایان مشاهده می‌کند، خیلی سریع به این نتیجه می‌رسد که اگر بر قدرت سیاسی و سازمان اقتصاد مسلط گردد، به سادگی می تواند این ثروت ها را میان همه توزیع کند. در این او از مسئله اصلی غافل می‌ماند: این ثروت ها و کالاهای تجملی و...وابسته به ساز و کار پیچیده و در حال حرکت نظام بازار هستند و زمانی که شما حرکت سیستم را متوقف می‌کنید، دیگر ثروتی وجود ندارد! زیرا ثروت در نهایت نه جزئی ثابت و قابل تفکیک از ماشین سرمایه‌داری، بلکه نحوه کار این ماشین است.
ما معمولا زمانی که به فروشگاه های لوکس یا معمولی نگاه می‌کنیم، به این می اندیشیم که چه خوب است همه بتوانند از این کالاها استفاده کنند، اما معمولا این نکته را از یاد می‌بریم که این فروشگاه ها هر روز یا هر هفته، خالی و دوباره پر می شوند. اقتصاد یک علم با قوانین دقیق است که به هیچ عنوان قابل فروکاستن به تضاد یا مبارزه طبقاتی نیست.
چند وقت پیش وزیر اقتصاد ونزوئلا اعلام کرد این تز که میان افزایش نقدینگی و تورم رابطه وجود دارد، متعلق به نظریه پردازان سرمایه داری است و ما آن را نمی‌پذیریم! او در واقع می‌خواست شنوندگانش را متقاعد کند که تورم وحشتناک فعلی ربطی به سیاست چاپ گسترده اسکناس بی پشتوانه که دولت ونزوئلا در سال‌های اخیر پی گرفته ندارد. او هم همانند بسیاری از روشنفکران و فعالین چپ رادیکال حاضر نیست بپذیرد که اقتصاد یک علم است. در نهایت وضعیت ونزوئلا مرا به یاد سخنان چندماه پیش تونی بلر خطاب به جرمی کوربین می اندازد: "تو فراموش کرده‌ای که این تولید و تجارت است که ثروت تولید می‌کند نه تصویب نامه و مالیات"
