9 دی شکست خورد چون ....
9دی، پروژه شکست خورده ای است که تنها به کار لاپوشانی فساد و غارت عظیم و بی سابقه می آید و از سویی تاریخ تولد کسانی است که پیش از آن نه در انقلاب، نه جنگ و نه هیچ مقطع تاریخی دیگری از دفاع از ملت و میهن نقش قابل ملاحظه ای نداشته اند و حالا به دنبال مرجع هویتشان، جعل تاریخ می کنند.
پروژه ۹ دی شکست خورده است چون دروغ های آن را کسی باور نکرد. کسی باور نکرد ظالمانی که مردم را زیر چرخ ماشین له می کنند و از بالای پل زنان بی دفاع را به پایین پرت می کنند، کربلایی باشند و در خط حسین و نگران حرمت عاشورا. تا کسی از جنس شمر و حرمله های تاریخ نباشد از پس چنین جنایت هایی برنمی آید.
۹ دی شکست خورد چون هنوز برای باوراندن آن از جیب بیت المال هزینه های میلیاردی می کنند و هر روز ناکام تر از دیروزند. شکست خورد، چنان که نماینده تفکر آن در ۲۴ خرداد ۹۲ و در پی آن هم هزینه و تبلیغات نهایتا ۴ میلیون رای بیشتر نیاورد و چندین برابر آن سوی دیگر ماجرا شمرده شدند. بگذریم از آرای پرشماری که همسو با سبزها پای صندوق ها نیامدند.
۹ دی شکست خورد چون ناخودآگاه خود را در برابر گرد هم آمدن های مردمی و غیر ساندیسی می بینند، چنانکه حقارتشان را حتی در برابر اجتماع مردمی برای مرگ هنرمند جوانی همچون مرتضی پاشایی نشان دادند. ۹ دی شکست خورد، چون بعد از آن حماسه ۲۵ بهمن آفریده شد. شکست خورد، چون جنبش مردمی سبز هنوز نفس می کشد و زنده است، چون خدا را دارد، مردم را دارد، ایمان دارد و میرش هنوز شیر است، هرچند در زنجیر.
۹ دی شکست خورده، چون مبلغان رسمی اش در جبهه فساد و غارت قرار گرفته اند. آنها چه بر سر خوان یغما خورده باشند و چه از یغماگران حمایت کرده باشند در جبهه حرام خواران و ظالمان ایستاده اند.
۹ دی، نه آنکه هر کس در آن حضور یافت حتی به فریب دستگاه تبلیغاتی اموی، که آنها که آن را برای دو پاره کردن مردم علم کردند و زیر عبای آن برای خود بساط فسق و حرام برپا کردند، سمبل جبهه دست اندازان به بیت المال و نامشروعی در کسب قدرت اند.
۹ دی برای برخی آغاز تاریخشان است. آنهایی که از غافله انقلاب و جنگ و ایثارگری برای مردم یا جا مانده بودند و یا کم رنگ بودند و اینک در پی هوایی که برشان داشته بود، در فکر تصاحب بی رقیب قدرت بودند. کسانی بر تنور ۹ دی می دمند که می دانند در بهمن ۵۷ غیبت داشتند، در جنگ یا نبودند و یا اگر بودند از آن بهانه ای برای کاسبی ساخته بودند. طلبکار بودند، اما حدشان به اندازه توقعشان نبود، لذا به شناسنامه ای جدید نیاز داشتند که با آن قبایی به اندازه توقعشان بسازند.
نوکیسه ها و نورسیده ها و پرمدعاها راه رسیدن به آمالشان را در حذف انقلابیون اصیل می دانستند و گمان می کردند که ۹ دی، راهی است به سوی این هدف. غافل از آنکه پنجاه و هفتی ها، بهمن سپیدی هستند که بر سر هر طاغوت و دروغی آماده آوارد شدنند. چه از نوفل لوشاتو باشد، چه از اختر. چه از دهه پنجاه باشد، چه از دهه ۹۰، چه از اینک و اکنون تاریخ باشد، چه از دیروز و فردا. آنها ۲۵ خردادی اند، عاشورایی اند، بهمنی اند، تبارشان به مشروطه و نهضت نفت و انقلاب و جنگ و اصلاح می رسد نه تاریخ مجعول ۱۵۰ هزار نفره ای چون ۹ دی ۸۸٫
