هاشم رفت و موجی از غم ایران را فراگرفت
دلم یک دنیا گرفته
از کسی که بود و نیست
از کسی که هست و ارام نمیگیرم
چقدر هوای هوایت را دارم
حالا...یک من اینجا.یک تو انجا.یک او در اینده ما...و مرزی از پشیمانی بین من و تو
حاصل این مرز...افسردگی من و شاید کمی ناراحتی و ادامه حیات تو
تمام زندگی من... رفتنت تمامم را به تمام زندگی ام سپرد
باقی مانده از من فسیلی از خاطرات تو
باشی نباشی...بودی نبودی
...در همه حال مبحوس دلمی...
در حال حاضر 21 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 21 مهمان ها)