شاید بتوان گفت این 48 ساعت از پر استرس ترین روزهای کشور در دو دهه گذشته است.
شاید بتوان گفت این 48 ساعت از پر استرس ترین روزهای کشور در دو دهه گذشته است.
اوضاع این روزها پیچیده تر از مطالبیست که در رسانه ها منتشر می شود.
واقعا هدف دولت تدبیر و امید رو نمیتوانم درک کنم.این روزها تیم مذاکره کننده دست به هر خفتی می زند تا توافق شود که چه شود؟که به کجا برسیم؟
اگر هیمن فردا تمام تحریم ها لغو شود (که غیر ممکن است و با توجه به برخی منابع یک پروسه ی پانزده ساله است) چه اتفاق مثبتی برای کشورمان می افتد.تمام این کشمکش ها برای این است که
تحریم ها برداشته شود تا راه برای فروش هرچه بیشتر نفت فراهم شود،اما چه فروش نفتی ؟نفتی که به معنای واقعی کلمه با خود شیرینی بعضی از کشورها توسری خور شده و از قیمت افتاده است.
به راستی این دولت هدفش چه بود؟این که از اول تمام توپهایش را در زمین سیاست خارجی گذاشت برای چه بود؟این که نفت بفروشد و شکم مردم را سیر کند.که این استراتژی با ارزان شدن این طلای سیاه
دیگر محلی برای اعراب ندارد.
می ماند هدف بعدی که از نظر حقیر هدف اصلیست که این هدف همان چیزیست که هاشمی در مصاحبه با گاردین هم به آن معترف بود:باز شدن سفارت خانه آمریکا در ایران و این یعنی عادی سازی روابط
با دشمنی که سی سال می پنداشتیم که دشمن است.
نمیدانم فقط معتقدم که روزهای خوبی انتظارمان را نمی کشد.
قبل توجه دار و دسته مخالف توافق ، به قول بانی همین تحریم ها ( عنتری نژاد)آبا بریز همونجا که می سوزه
![]()
یک خبرگزاری انگلیسی در گزارشی به نقل از مقام ایرانی از در دسترس بودن حصول توافق نهایی هستهای طی امروز یکشنبه خبر داد.
فضا رو هسته ای کنید.هر چه بیشتر بهتر
بحث سر تحریم و یا عدم تحریم نیست،بحث سر اینه که چرا توافق به هرقیمت ؟!.چرا باید اقداماتی صورت گیرد که طرف مقابل این ظن را داشته باشد که ما محتاج به توافق هستیم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)