آره . ساسان جان من که دیگه الان نزدیکه 6 ماهِ که کلا گیج شدم .
نمی فهمم این قضیه اون قدر پیچیده و سازمان یافته شده که من درک نمی کنم
یا بر عکس این قدر ساده و ابلهانه اداره میشه که ما گولِ این ساده گی رو خوردیم .
از یه طرف حرفای شاهین هست و کاراش از همون طرف موسیقی های سال های گذشته از بزرگان .
از طرف مقابل یه سری موسیقی یِ کرسی شر و مصرفی پاپ توی داخل و بخشی از خارج هست که
گاه و گداری هم یه متلکی به سیستمِ حاکم میندازن !
به قولِ جلیل این قدر خوب و بد در هم تنیده شده که تشخیصِ سره از نا سره تقریبا غیر ممکن یا خیلی مشکل شده .
این سیستمِ کثافتِ حاکم همه یِ ما رو به بازی گرفته .
کاشکی یه نفر میومد و یه حرفِ رُک و راست میزد و تمام این گند کاری ها رو بر ملا می کرد .
یه چیزِ دیگه هم در آخر بگم : یه جایی شنیدم که سیستم های دیکتاتوری یه
مسئله ی خاص مثله موسیقی رو به همون شکلی که خود شون می خوان باب می کنن .
در مرحله یِ بعدی این مردم و هنر بندانِ نا گاه هستن که همون
مسئله ی باب میل سیستم رو باز تولید می کنن .
مثالش هم به نظر من توی زمانه ی ما این میشه :
سیستم میاد 10 خواننده ی رپ و پاپ و . . . رو الم می کنه و بزرگ می کنه .
بقیه ی کارا به دستِ آدمای غیر سیستمی انجام میشه .
یعنی آدمایِ معمولی و هنر بندانِ درجه چندم و در بعضی موارد درجه اول
شروع به باز تولیدِ همون سیستمِ تخمی ای می کنن (به قولِ بهرامِ نورایی) که ما قربانیش هستیم .